Μόνοι μας θα σωθούμε

         

            Αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε η τελευταία (στις 7/2/2012) απεργία, την οποία προκήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Σε καθολική απεργία καλούσαν τους εργαζόμενους  οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Όσοι από μας κατεβήκαμε στην συγκέντρωση και την πορεία πήραμε μεγάλη απογοήτευση.  Ζήτημα αν όσοι είχαν συγκεντρωθεί, εδώ στην Κέρκυρα, ξεπερνούσαν τα 100-150 άτομα. Μηδαμινή η συμμετοχή του κόσμου. Αλλά ακόμα κι αυτοί οι λίγοι ήταν διασπασμένοι σε τρία κομμάτια. Η προσπάθεια που κάναμε για να ενωθούμε σε μια κοινή πορεία έπεσαν στο κενό. Λες κι έχουμε  κάτι να χωρίσουμε. Λες και δεν έχουμε τον ίδιο στόχο. Λες και δεν κατεβαίνουμε στο δρόμο αγωνιζόμενοι για τον ίδιο σκοπό. Από τι είναι φτιαγμένα τα τείχη που κάποιοι, επιμελώς εδώ και τόσα χρόνια, έχουν χτίσει ανάμεσά μας και δεν μπορούμε να τα γκρεμίσουμε;;;

            Εμείς οι Έλληνες σαν λαός έχουμε μακραίωνη ιστορία. Σε όλους αυτούς τους αιώνες της ιστορίας μας αντιμετωπίσαμε πολλούς εχθρούς, δώσαμε πολλές μάχες. Από την αρχαία Ελλάδα έως τον εμφύλιο πόλεμο κάποιες φορές πιστέψαμε σε ντόπιους και ξένους σωτήρες και στις υποσχέσεις τους. Εξαπατηθήκαμε!! Γνωρίσαμε πολλούς «σωτήρες» και κάμποσους προδότες. Όσους πολέμους κερδίσαμε, το πετύχαμε μόνοι μας, ενωμένοι, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας ψυχή!!

            Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε ακόμα σε έναν πόλεμο. Κάνουμε ακριβώς το ίδιο λάθος. Περιμένουμε από τους άλλους, ντόπιους και ξένους μεσσίες να μας σώσουν. Δεν διδαχθήκαμε από τα λάθη του παρελθόντος. Και λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

            Δεν υπάρχουν σωτήρες. Οι μόνοι σωτήρες για μας, για το λαό, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς έχουμε τη δύναμη. Εκείνο που χρειάζεται είναι να βρούμε τον καλό μας εαυτό, να δώσουμε την ψυχή μας, αυτό που όλοι μας ξέρουμε, την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ!!!

            Να δούμε την αλήθεια κατάματα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μας. Μας τρομοκρατούν. Σπέρνουν τον φόβο για να μην αντιδράμε. Μας αποκοιμίζουν, μας θέλουν παθητικούς θεατές όλων όσων διαδραματίζονται. Αποφασίζουν χωρίς εμάς, για εμάς.

            Τι περιμένουμε;; Πότε θα καταλάβουμε ότι πρέπει να οργανωθούμε, να πετάξουμε τις κομματικές παρωπίδες, κάθε είδους ταμπέλα, να διώξουμε τους φόβους μας, να ενωθούμε. Ενωμένοι θα αποκτήσουμε δύναμη. Ενωμένοι θα μπορέσουμε να πολεμήσουμε και να ελευθερωθούμε. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ!!!