Οι εντυπώσεις μας από το πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕ ΔΟΥ ή αλλιώς «στο ίδιο έργο θεατές».

Το παραπάνω ρητό απευθύνεται σε μας τους ίδιους. Σε μας που άλλα περιμέναμε, άλλα ελπίζαμε, άλλα είδαμε αλλά ακριβώς το ίδιο απογοητευτήκαμε.

Μιλάμε για τα αισθήματά μας μετά τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ Δ.Ο.Υ. που έλαβε χώρα στις 31 του Γενάρη στην Αθήνα.

Η πρώτη μας φορά που είδαμε το "έργο"  ήταν στο 25ο συνέδριο, τον περασμένο Δεκέμβρη. Για τις «εμπειρίες» μας σας είχαμε μιλήσει εδώ.

Δυστυχώς μυαλό δεν βάλαμε. Προετοιμαστήκαμε, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι, με τρόπο συμβατικό, με προτάσεις, με θέσεις, με ελπίδες πως κάτι θα αλλάξουμε, πως θα πείσουμε κάποιους να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο να πετάξουν τις κομματικές παρωπίδες, να αφήσουν στην άκρη τις μάχες χαρακωμάτων, τα προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα, να ακολουθήσουν ένα άλλο δρόμο, να δουν μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα. Αλλά, δυστυχώς ξανά αποτύχαμε, ξανά είδαμε ακριβώς τα ίδια.

Θα προσπαθήσουμε για χάρη της ενημέρωσης να σας δώσουμε μια εικόνα των τεκταινομένων της συνεδρίασης του Γενικού Συμβουλίου.

Ξεκινάμε λοιπόν.

Ώρα προγραμματισμένης έναρξης 09:30. Είμαστε εκεί από τις 09:15, μην τυχόν και ξεκινήσουν νωρίτερα. Οι σύμβουλοι βρέθηκαν καθήμενοι όλοι στις θέσεις τους περίπου στις 10:00, οι περισσότεροι περιχαρείς, για άγνωστο έως τώρα σε εμάς λόγο. Μήπως άραγε για τις αυξήσεις στους μισθούς μας, μήπως για τη βελτίωση των παροχών υγείας μέσω του ΕΟΠΥΥ, μήπως για την συμπαγή ενότητα του κλάδου, μήπως γιατί όλα πάνε τόσο καλά; Δεν γνωρίζουμε.

Ε, αφού όλα πάνε καλά, τι μας λείπει; Μια ωραία πρωτοχρονιάτικη πίτα. Με τιμές, με παρουσίαση των συμβούλων καθώς παίρνουν το κομμάτι που τους αναλογεί. Φωτογραφίες, χαμόγελα… «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» που έλεγε και ο Ηλιόπουλος σε κάποια ελληνική ταινία.

Με τούτα και με τ’ άλλα έφτασε και η ώρα της συζήτησης. Για πάραααα πολύ ώρα οι σύμβουλοι ασχολήθηκαν με το θέμα της αγωγής κατά Σπινέλλη και Λέκκα. Όλα τα άλλα λυμένα, πρωτεύων θέμα αυτό. Το συμπέρασμα: αγωγή δεν γίνεται από νομικά πρόσωπα αλλά μόνο από φυσικά. Εκεί παρενέβη δυναμικότατα ένα μέλος του Συμβουλίου. Προσφέρθηκε να υποβάλλει την αγωγή αλλά με ένα μικρό, ελάχιστο, ασήμαντο όρο: Ήθελε πρώτα 10.000 υπογραφές, από όλους τους υπαλλήλους του Υπουργείου, ήθελε εξουσιοδότηση, να νιώσει δύναμη για να προχωρήσει. Εύγε… ένας ήρωας γεννήθηκε!

Μετά ήρθε η ώρα των Διοικητικών Συμβουλίων των Συλλόγων. Παρότι αρκετοί Σύλλογοι είχαν αξιόλογες προτάσεις εντούτοις, οι περισσότεροι αναλώθηκαν ξανά στη μήνυση που προαναφέραμε (να μην ξεχνιόμαστε) ενώ άλλοι επιδόθηκαν σε ένα ατέλειωτο ευχολόγιο: Οικονομικό μισθολόγιο, έξοδα κίνησης, αξιοπρέπεια, ευχές, ευχές, ευχές...

Ευχές για δικαιώματα που απεμπολήσαμε αναίμακτα το προηγούμενο διάστημα, με κύρια ευθύνη της ηγεσίας της Π.Ο.Ε. Δ.Ο.Υ. αλλά και της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ.

Και τρόποι διεκδίκησης, τρόποι αντίδρασης, τρόποι ανατροπής;

Δυστυχώς δεν ακούστηκαν πολλοί τέτοιοι, για άλλη μια φορά. Και όταν ακούσθηκαν απορρίφθηκαν στο καλάθι των αχρήστων.

Πολλοί Σύλλογοι αναφέρθηκαν στο θέμα των ελεγκτών βεβαίωσης. Δυστυχώς η ηγεσία της Π.Ο.Ε. Δ.Ο.Υ. μάλλον δεν ενδιαφέρεται για ουσιαστική αντίδραση και υλοποίηση του ψηφίσματος του 25ου συνεδρίου περί αντίδρασης και μποϊκοταρίσματος της σχετικής διαδικασίας. Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι εύλογα. Μήπως το παιχνίδι είναι στημένο;

Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων πρότεινε απεργία τη μέρα που θα διεξαχθούν οι εξετάσεις για τους ελεγκτές, με παράλληλες δυναμικές κινητοποιήσεις ώστε να αντιδράσουμε στη διάλυση του κλάδου αλλά δυστυχώς η πλειοψηφία των συμβούλων αρνήθηκε και έτσι η πρότασή της καταψηφίσθηκε (η Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων ψήφισε υπέρ). Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ δεν αντιπρότειναν μέσο αντίδρασης. Τυχαίο; Δε νομίζω!

Σημαντικό στοιχείο που ακούστηκε είναι η διαφαινόμενη πρόθεση των υπόδουλων στην Τρόικα συγκυβερνώντων για απόλυση των συναδέλφων ΥΕ και ΔΕ, αξιολόγηση των υπολοίπων και μετακίνηση ενός σημαντικού αριθμού υπαλλήλων στα ΚΕΠ και μάλιστα με την ειδικότητα του εφοριακού.

Επίσης ακούστηκε πως ένα μέρος των κρατήσεων που μας έχουν γίνει για τη δεύτερη επικουρική σύνταξη θα μας επιστραφούν. Είμαστε άκρως επιφυλακτικοί για κάτι τέτοιο. Η Τρόικα δεν δίνει, αρπάζει, λεηλατεί.

Πρόταση για 24ωρη απεργία εντός του Φεβρουαρίου δεν πέρασε, πάλι με υπαιτιότητα των γνωστών αγνώστων (βλ. λίγες γραμμές παραπάνω).

Τα ψηφίσματα της ΑΣΚΙ για δράση ανατροπής του μνημονίου όπως και τρία άλλα ψηφίσματα που θα αναρτήσει πιθανώς στην ιστοσελίδα της, δεν πέρασαν επίσης για τους ίδιους λόγους. Η Συνεργασία τα υπερψήφισε.

Οι παραινέσεις και προτάσεις της Συνεργασίας για αυτοοργάνωση των πρωτοβάθμιων οργανώσεων των εργαζομένων πέρα και έξω από την ΑΔΕΔΥ λίγους συγκίνησε.

Το απόγειο του Συμβουλίου. Η κατανομή των θέσεων στη Φορολογική Επιθεώρηση, το Ταμείο Αλληλοβοήθειας και το Πολιτιστικό Τμήμα της ΠΟΕ Δ.Ο.Υ. Εδώ οι θέσεις και οι απαλλαγές από τα εργασιακά καθήκοντα είχαν ήδη προαποφασισθεί πριν το Συμβούλιο. Απλά ανακοινώθηκαν και ψηφίστηκαν. Υπήρξε σύμπνοια απόψεων, η διανομή δεν αδίκησε κανένα, όλοι ικανοποιήθηκαν. Η Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων και η Πρωτοβουλία Εργαζομένων απείχαν από την διαδικασία διανομής.

Λυπηρή επίσης διαπίστωση είναι  το αλληλοφάγωμα και οι αλληλοκατηγορίες των αριστερών παρατάξεων που αδυνατούν να βρουν αυτά που τους ενώνουν αλλά ψάχνουν και τονίζουν αυτά που τους χωρίζουν, υπαρκτά ή μη. Όταν συμφωνούν στον τρόπο δράσης διαφωνούν στα κίνητρα του άλλου με αποτέλεσμα πάντα αρνητικό.


Χαρακτηριστικό ακόμη είναι το γεγονός ότι ο μόνος ομιλών στη συνεδρίαση που απέσπασε χειροκροτήματα των παρευρισκομένων ήταν ο πρόεδρος του Συλλόγου Κέρκυρας, μέλος της κίνησης Αντι-Δράστε, που προσπάθησε να καταδείξει την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως εργαζόμενοι αλλά και τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ. Η παροιμία που ανέφερε νομίζουμε πως είναι χαρακτηριστική του ύφους και του πνεύματος της ομιλίας του:

«Στο χωριό μου λένε πως για να πηδήξει κάποιος στην πλάτη σου πρέπει να έχεις μάθει να σκύβεις».
Την ομιλία αυτή μπορείτε να ακούσετε ή να κατεβάσετε εδώ.

Η Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων κατέθεσε τρία ψηφίσματα, τα οποία εγκρίθηκαν κατά πλειοψηφία.

Τα δύο από αυτά αναφέρονται στη δικαστική προσφυγή κατά του ενιαίου μισθολογίου και κατά της αντισυνταγματικής ιδιωτικοποίησης της υγείας μέσω της βίαιας υποβάθμισης των πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας με τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ ενώ το τρίτο ψήφισμα αναφέρεται στη δημιουργία ομοσπονδίας με τους υπόλοιπους υπαλλήλους του Υπουργείου μας (τελωνειακούς, λογιστηριακούς κλπ). Βέβαια το μέλλον θα δείξει αν η Π.Ο.Ε. Δ.Ο.Υ. τα υλοποιήσει, μιας και μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές.

Φτάνουμε στο τέλος της συνεδρίασης. Ο απόλυτος εκφυλισμός. Οι καρέκλες των ΔΣ αλλά και των συμβούλων είχαν μισοαδειάσει. Η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ διάβασαν επί τροχάδην τα ψηφίσματά της, τα ψήφισαν και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Τι περιείχαν όμως τα ψηφίσματα; Δυστυχώς από ότι καταλάβαμε μόνο ευχές, για άλλη μια φορά. Θα τα μελετήσουμε αναλυτικά αν αναρτηθούν στη σελίδα της ΠΟΕ ΔΟΥ τις επόμενες ημέρες.

Τελικά οι επισκέψεις στην Αθήνα είναι πολύ εποικοδομητικές για κάποιους. Γνωρίζουν καινούριους ανθρώπους, ανανεώνουν τα conne τους με τους μεγαλοσχήμονες, κάνουν τα ψώνια τους (αν υπάρχουν φυσικά λεφτά), πάνε στο θέατρο, σε μουσεία (πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε κουλτουριάρηδες στους συναδέλφους όταν επιστρέψουμε στις Δ.Ο.Υ. μας). Είναι καλά.

Η απογοήτευσή μας δυστυχώς και από αυτή τη συνάντηση μεγεθύνθηκε, το μέλλον του κλάδου προδιαγράφεται εξαιρετικά μαύρο, όπως άλλωστε και το μέλλον ολόκληρης της χώρας αν παραμείνουμε άπραγοι, απελπισμένοι και με σκυμμένο το κεφάλι. Μόνη λύση η αντίδραση, ο αγώνας, οπουδήποτε, οποτεδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας.

Αποκομίσαμε όμως και θετικά συμπεράσματα.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε η οργάνωση του Συμβουλίου ήταν εμφανώς καλύτερη από ανάλογες του παρελθόντος αφού οι Σύλλογοι είχαν αποστείλει τις προτάσεις τους λίγες ημέρες πριν. Βέβαια το προεδρείο δεν μελέτησε τις προτάσεις των Συλλόγων όσο έπρεπε αφού δεν είχε ακριβή άποψη για αυτές από ό,τι φάνηκε. Το σύνδρομο Χρυσοχοϊδη-μη μελέτης μάλλον έφταιγε.

Επίσης, η νέα ηγεσία της ομοσπονδίας μας όντας διακομματική (διαπαραταξιακή δεν νομίζουμε πως είναι κατάλληλη λέξη) δείχνει να θέλει να τρέξει περισσότερο από ότι η προηγούμενη. Εδώ τελειώνουν τα θετικά.

Παρότι θέλει, δυστυχώς δεν μπορεί, είναι αγκυλωμένη στα μεγάλα κόμματα, οι ορίζοντές της είναι περιορισμένοι. Είναι δεμένη με μια σιδερένια μπάλα όπως ο δεσμώτης των φυλακών, κάτι που δεν την αφήνει να δράσει όπως θα έπρεπε. Μαζί με πολλούς άλλους λόγους, το τέλος πλησιάζει ταχύτατα, μια ολόκληρη κοινωνία είναι δομημένη έτσι, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας κινούνται γύρω από τα δύο μεγάλα κόμματα, με ρυθμούς που φέρνουν ζαλάδα και που οδηγούν με ακρίβεια στην πτώση. Μια πτώση που είναι πολύ κοντά και που θα μας διαλύσει όλους.

Και τότε… θα είναι πολύ αργά για συγνώμη.