Το κράτος πρόνοιας που μεταλλάχθηκε σε κράτος φιλανθρωπίας

ΟΡΙΣΜΟΣ

Κράτος πρόνοιας: το κράτος που διαθέτει θεσμούς για την κοινωνική μέριμνα υπέρ των ασθενέστερων, των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, των αναπήρων, των παιδιών, των μητέρων.

Όντως στο κράτος της Ελλάδας, της Ελλάδας του 21^ου αιώνα, του ευρωπαϊκού κράτους, υπάρχουν τέτοιοι θεσμοί.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 21  προβλέπει ότι το κράτος προνοεί για την υγεία των πολιτών, για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και την περίθαλψη των απόρων. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί ειδική φροντίδα του κράτους. Η οικογένεια, ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους.

Στο άρθρο 22 επίσης αναφέρει ότι η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών.

Αυτά προέβλεψε ο νομοθέτης. Υποχρέωση του κράτους ήταν και είναι η λήψη μέτρων που να διασφαλίζουν την εφαρμογή των διατάξεων αυτών.

Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στην πράξη.

Προστασία της ιδιοκτησίας

Η πλειοψηφία των πολιτών είναι υπερχρεωμένοι  στις τράπεζες και διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Ο ανεξέλεγτος δανεισμός, ο υπερκαταναλωτισμός, η καθημερινή πλύση εγκεφάλου οδήγησαν την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών στην υπερχρέωση. Ο αριθμός των ανθρώπων που αυτοκτονούν λόγω χρεών συνεχώς αυξάνεται.

Πού  ήταν η πολιτεία να προστατέψει τους πολίτες όταν οι τράπεζες  χορηγούσαν παντός είδους δάνεια και πιστωτικές κάρτες, πολλές φορές  χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους  την οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη, αλλά με μόνο γνώμονα το υπερκέρδος;  Ας μην ξεχνάμε ότι η ίδια η πολιτεία ήταν αυτή  που κάποτε προέτρεπε τους πολίτες να πάρουν δάνεια και να «τζογάρουν» στο Χρηματιστήριο, με αποτέλεσμα  να χαθούν περιουσίες από τα χέρια του απλού κόσμου και να συγκεντρωθούν στα χέρια των ολίγων.

Προστασία της νεότητας

 Η μεγάλη τραγωδία στη χώρα μας. Τα νέα παιδιά που ξεκινούν τη ζωή τους καλούνται να ζήσουν με 510 ευρώ και χωρίς προστασία όσον αφορά στα εργασιακά τους δικαιώματα. Νέοι που σε πολλές περιπτώσεις έχουν υψηλά τυπικά προσόντα: πτυχίο, μεταπτυχιακό, ξένες γλώσσες. Κόπος, χρόνος, όνειρα που αξίζουν μόνο 510 ευρώ. Με αυτό το μισθό καλούνται να ξεκινήσουν τη ζωή τους, ένα μισθό που το μόνο που μπορεί να τους προσφέρει είναι ένα κομμάτι ψωμί και τίποτε άλλο. Έρμαια στις διαθέσεις του κάθε εργοδότη. Για το καλό της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας, ισχυρίζονται όσοι διαμόρφωσαν με τις αποφάσεις τους αυτή την κατάσταση. Μια κατάσταση που μας γύρισε 100 χρόνια πίσω.

Προστασία του γήρατος

Ας δούμε και τα περήφανα, όπως συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε, γηρατειά. Άνθρωποι που μετά από εργασία μιας ολόκληρης ζωής  βρίσκονται στη θέση να περιμένουν στην ουρά για να πάρουν 5-10 κιλά φθηνότερης πατάτας. Έτσι, με τα χρήματα που θα εξοικονομήσουν, να μπορέσουν να καλύψουν κάποια άλλη ανάγκη τους, εξίσου σημαντική.  Να αγοράσουν τα φάρμακά τους, που είναι τόσο απαραίτητα  σ΄ αυτή  την ευαίσθητη ηλικία.

Συγκλονίζει η δημόσια αυτοκτονία ηλικιωμένου συνανθρώπου μας, ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να είναι ο πατέρας μας, γιατί δεν άντεχε να φτάσει στον πλήρη ευτελισμό της  ύπαρξής του. Δεν άντεχε να φτάσει στο σημείο να ψάχνει στα σκουπίδια για να βρει κάτι να φάει. Δυστυχώς δεν είναι το μόνο περιστατικό. Πρόσφατα πάλι, ηλικιωμένη γυναίκα αυτοπυρπολήθηκε για να μην γίνεται βάρος στα παιδιά της.

Πως προστατεύθηκε η ζωή και η περηφάνια αυτών των ανθρώπων;;

Προστασία της εργασίας

Η ανεργία στην Ελλάδα του 2012 έχει ξεπεράσει το 20% , σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.  20 στους 100 ενεργούς Έλληνες είναι άνεργοι.  Περισσότεροι από 1.100.000 άνθρωποι δεν έχουν εισόδημα. Άνθρωποι που αισθάνονται ότι είναι στο περιθώριο της ζωής, με συμπτώματα κατάθλιψης. Άνθρωποι που αισθάνονται ότι δεν έχουν τον έλεγχο της ίδιας τους της ζωής με κλονισμένο αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση. Το ¼ του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ο αριθμός των αστέγων συνεχώς αυξάνεται.

Προστασία της υγείας

Νοσοκομεία που υπολειτουργούν με λιγοστό προσωπικό και χωρίς υλικά. Ένα σύστημα υγείας που βασίζεται στις φιλότιμες προσπάθειες λιγοστών, ευσυνείδητων ανθρώπων. Γιατροί που δέχονται αρρώστους με πλαφόν, όσον αφορά στις δωρεάν επισκέψεις.

Προστασία των απόρων

Οι δρόμοι της πρωτεύουσας γέμισαν με άστεγους, με ανθρώπους που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο, χωρίς κανένα στήριγμα στη ζωή τους, με πεινασμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε.

Ένα είναι το συμπέρασμα.

Το κράτος πρόνοιας κατεδαφίστηκε.

Κι ενώ η νέα τάξη των φτωχών ανθρώπων έχει πάρει τη θέση της μεσαίας τάξης, το κράτος φιλανθρωπίας οικοδομείται σιγά σιγά στα ερείπια του κράτους πρόνοιας.

Συσσίτια οργανώνονται από το Υπουργείο Παιδείας στα σχολεία για τα υποσιτισμένα παιδιά. Τι άλλο θα μπορούσε άραγε να κάνει η Πολιτεία αφού τα υποσιτισμένα παιδιά λιποθυμούσαν μέσα στην τάξη του σχολείου τους μην έχοντας τίποτε να φάνε στο σπίτι τους.

Το Υπουργείο Εργασίας δημιουργεί Εθνικό Δίκτυο Άμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης για την κοινωνική ένταξη και την ενδυνάμωση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Πεινασμένοι ταΐζονται, άστεγοι προστατεύονται από το κρύο με κουβέρτες και κάποιοι «φιλάνθρωποι» και «ελεήμονες» προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους.

Ο Δήμος της Αθήνας διέθεσε  αίθουσες  για να περάσουν οι άστεγοι τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Όταν δε, κάποιοι από αυτούς θέλησαν να ανοίξουν μια κλειστή αίθουσα του Δήμου Αθηναίων  για να μπουν μέσα και να ζεσταθούν  ο Δήμαρχος έφερε τα ΜΑΤ, να τακτοποιήσουν την κατάσταση. Το μήνυμα ήταν σαφές: «Ό,τι σας δίνουμε θα παίρνετε, δεν θα απαιτείτε, δεν θα διεκδικείτε».

Οι ίδιοι που ψηφίζουν και εφαρμόζουν μνημόνια δημιουργούν κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία, παρουσιάζουν τους εαυτούς τους  ως ελεήμονες, φιλάνθρωπους, αλληλέγγυους στη δυστυχία και τη φτώχεια που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Τι υποκρισία Θεέ μου!!! Οι ίδιοι που δημιουργούν φτωχούς ανθρώπους, αυτοί θέλουν να παρουσιάζονται με δήθεν έργα ως προστάτες τους!!!

Ο Θεός να ευλογεί τους «σωτήρες» μας!!!

Διαβάστε περισσότερα»

Υποδοχή σωτήρα για τον Ευάγγελο Βενιζέλο στην Κρήτη.

Ανακοίνωση σε άκρως ειρωνικό τόνο για την επίσκεψη του Ευάγγελου Βενιζέλου στην Κρήτη εξέδωσε ο Σύλλογος Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Ηρακλείου. Ο σύλλογος σχολιάζει καυστικά την επιλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιήσει συγκέντρωση σε έναν κλειστό και ελεγχόμενο χώρο και τον προκαλεί να μιλήσει στα πλήθη των ανέργων, που κατά καιρούς συγκεντρώνονται για να διαμαρτυρηθούν στην Πλατεία Ελευθερίας.
 
Αναλυτικά στην ανακοίνωση, την οποία δημοσιεύει το flashnews.gr, αναφέρονται τα εξής, με άφθονες δόσεις πικρίας και απογοήτευσης:

Ο σύλλογος ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων καλωσορίζει στην πόλη του Ηρακλείου τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και επίδοξο κατοχικό πρωθυπουργό κ. Βενιζέλο. Τον καλωσορίζουμε στην πόλη που τα τελευταία χρόνια έχει την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ανεργίας, στην πόλη που ιδρύθηκε ο πρώτος σύλλογος ανέργων της χώρας, στην πόλη που όλο και περισσότεροι κάτοικοι παλεύουν και αγωνιούν για την καθημερινή επιβίωσή τους. Όλα αυτά βέβαια τα βλέπουμε και στην υπόλοιπη χώρα και δεν είναι μόνο δικές μας αποκλειστικότητες.
Υποτέλεια και γερμανική επιτροπεία, χαράτσια, φοροεπιδρομές, μειώσεις μισθών, απολύσεις, φτώχεια, πλειστηριασμοί, συνέβησαν και συμβαίνουν με πρωτεργάτη τον επισκέπτη της πόλης μας κ. Βενιζέλο, ο οποίος υπηρέτησε-εξυπηρέτησε τα μεγάλα συμφέροντα, υπέγραψε το ξεπούλημα της χώρας και καταντήσαμε να μας κυβερνάει το ΔΝΤ, ψήφισε όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που σπρώξανε τόσο κόσμο στην ανεργία, τόσο κόσμο στην απελπισία, τόσο κόσμο στις αυτοκτονίες. Καταλήξαμε να είμαστε από το πιο “πράσινο” , το πιο άνεργο νησί της χώρας.
Νιώθουμε μεγάλη συγκίνηση για όλο αυτό το έργο του κ. Βενιζέλου και είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσει στην ίδια ρότα που έχει αλλάξει τις ζωές μας. Και λυπούμαστε πραγματικά που επέλεξε σαν χώρο συνεύρεσης με το λαό του Ηρακλείου έναν ελεγχόμενο χώρο όπως είναι ένα κλειστό γήπεδο, όταν ο Λαός, από το προηγούμενο καλοκαίρι και σε κάθε απεργιακή συγκέντρωση μαζεύεται κατά δεκάδες χιλιάδες στην πλατεία Ελευθερίας για να βροντοφωνάξει το κατά πόσο συμφωνεί με το πνεύμα του κ. Βενιζέλου.
Στο ΠΑΣΟΚ και στον πρόεδρο του κ. Βενιζέλο, ευχόμαστε την επιτυχία που πρέπει να έχουν αυτοί που προσέφεραν το μεγαλύτερο έργο στο ξεπούλημα και διάλυση της χώρας. Άντε και του χρόνου, στο κουτούκι του Βαγγέλη για την κεντρική συγκέντρωση του “κινήματος”.

Πηγή: defencenet.gr 

Διαβάστε περισσότερα»

Πλακέτα εσύ; Χειροπέδες εγώ!

Χωρίς λόγια.

Διαβάστε περισσότερα»

Ανταλλαγή σπόρων στην Κέρκυρα, στις 7 Απρίλη του 2012.

Ιωάννη Θεοτόκη 104, ΚΕΡΚΥΡΑ 49100 / τηλ.-fax 2661 0 35445

 www.prosper-corfu.gr / e-mail: naturecorfu@yahoo.gr

Κέρκυρα, 2α Απριλίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: Ανταλλαγή Σπόρων την 7η Απριλίου

Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας διοργανώνει για πέμπτη συνεχή χρονιά την Ανταλλαγή Σπόρων Ντόπιων Ποικιλιών, η οποία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο του Λαζάρου, 7η Απριλίου 2012, «Ημέρα των Σπόρων», ώρα 16:00, στο Ιστορικό Ψυχιατρείο Κέρκυρας, στο Καφέ “Lunatico”. Στη διοργάνωση συμμετέχει το Εναλλακτικό Εργαστήρι Κέρκυρας. Με την προσωπική τους εργασία συνεισέφεραν και μέλη της Αγροκολλεκτίβας «Ελαία». Η εκδήλωση φιλοξενείται από τους υπεύθυνους και το προσωπικό του ΚΟΙ.Σ.Π.Ε. Κέρκυρας «Νέοι Ορίζοντες».

Η Ανταλλαγή Σπόρων είναι μία μη εμπορική γιορτή, καθώς γίνεται δωρεάν, σύμφωνα με τις αρχές που έχει καθιερώσει η Εναλλακτική Κοινότητα «Πελίτι». Στόχος της, η συνεισφορά «άγνωστων» σπόρων και η «διασπορά» της ευθύνης διατήρησής τους στους ντόπιους, Κερκυραίους καλλιεργητές. Φέτος ειδικά, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον Παναγιώτη Σαϊνατούδη, πρωτεργάτη της «μητρικής» προσπάθειας του Πελίτι, ο οποίος θα πραγματοποιήσει εργαστήρια παρασκευής:

*αλατιού με βότανα,

*μερέντας, και

*τυριού.

Επιπλέον, ο Σταμάτης Γκίνης, βιολόγος-ιχθυολόγος, μέλος του Συλλόγου, θα παρουσιάσει τους κινδύνους που προκύπτουν για το μέλλον της αγροτικής οικονομίας και της βιοποικιλότητας από τα απαγορευτικά για τη χρήση σπόρων ιδίας παραγωγής μέτρα, τα οποία υπαγορεύουν γνωστές πολυεθνικές με «πατέντες» σπόρων.

Η Ανταλλαγή Σπόρων της 7ης Απριλίου κορυφώνει την προσπάθεια που φέτος ξεκίνησε νωρίτερα, στην Άνω Κορακιάνα, την 11η Φεβρουαρίου, με την «Πρώιμη» Ανταλλαγή Σπόρων σε συνδιοργάνωση με τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Άνω Κορακιάνας. Τίθεται έτσι επί τάπητος το επόμενο βήμα, που ωρίμασε: η συγκρότηση μιας «ζωντανής», «τράπεζας σπόρων» με έμφαση στην προστασία της τοπικής βιοποικιλότητας.

                                                                                                                                                 Για το ΔΣ

Ο πρόεδρος

Αριστοτέλης Κοσκινάς 

Διαβάστε περισσότερα»

Δημήτρης Γληνός-Αλληλεγγύη και ενότητα

Ο Δημήτριος Γληνός ήταν εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός (1882-1943). Το International Bureau of Education της UNESCO συμπεριέλαβε τον Γληνό μεταξύ των 100 πιο σημαντικών διανoουμένων, πολιτικών, δημοσιολόγων κ.λπ. όλου του κόσμου, που με το στοχασμό και τη δράση τους είχαν σημαντική συμβολή στην υπόθεση της εκπαίδευσης από την εποχή της αυγής του ανθρώπινου πολιτισμού έως τις μέρες μας. Ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών φέρει τιμητικά το όνομα "Δημήτρης Γληνός". Το Διδασκαλείο του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ φέρει επίσης το όνομα «Δημήτρης Γληνός».

Διαβάστε τι έγραψε το 1932, τη χρονιά που πτώχευσε η Ελλάδα.

«Μέσα σ’ αυτή τη φοβερή στιγμή της παγκόσμιας κρίσης πλήθυνε το κακό, που ήτανε πάντα πολύ, μεγάλωσε η αθλιότητα των απαθλιωμένων ανθρώπων. Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο υπάλληλος ζούνε μέσα σε μια αδιάκοπη αγωνία. Από τη μια βλέπουνε το πενιχρό τους μεροδούλι να γίνεται κάθε μέρα λιγότερο, τη στιγμή που όλα ακριβαίνουν, ή βλέπουνε τα λιγοστά προιόντα του ολόχρονου μόχθου τους να μένουν απούλητα ή να πουλιούνται σε τιμές εξευτελιστικές. Από την άλλη, κάθε μέρα κρούει την πόρτα τους το σκιάχτρο της αναδουλιάς με τη συντρόφισσά της, την πείνα. Και σ’ όσα σπίτια μπει μέσα το μεγάλο κακό ρημάζουνε πια.

Άγριος πόλεμος κοινωνικός έχει ξεσπάσει και οι πεινασμένοι διεκδικώντας τα πιο απλά δικαιώματά τους στη ζωή, γίνονται θύματα κι από τούτη την πλευρά. Μα απ’ όλους τους κυνηγημένους και τους απόκληρους τα τραγικότερα θύματα είναι τα παιδιά. Το παιδί του προλετάριου, το παιδί του φτωχού αγρότη, το εργαζόμενο παιδί, το παιδί του βιοπαλαιστή ήτανε πάντα σε θέση σκληρή και μειονεκτική. Μα τώρα έγινε πια η μοίρα του αβάσταχτη. Η φτωχή μάνα, που είναι υποχρεωμένη να δουλέβει από την αυγή ως τη νύχτα μακριά από το σπίτι της, αφήνει τα παιδιά της ολημερίς στο έλεος του δρόμου, του διαβάτη και της γειτόνισσας, τ’ αφήνει να κυλιούνται στη λάσπη και στο χώμα για να τους φέρει το βράδυ λίγο ψωμί, χωρίς να προφταίνει και χωρίς να μπορεί ούτε μια ματιά να τους ρίξει, σκοτωμένη καθώς είναι από την κούραση.

Κι αν η μάνα μένει στο σπίτι, πού να προφτάσει ο πατέρας ν’ αντικρίσει το έξοδο για τα παιδιά με το μικρό του μεροκάματο. Κι αν δεν έχει δουλειά ούτε η μάνα ούτε ο πατέρας, γιατί είναι άνεργος ή απεργός; Ξυπολυσιά και αρρώστια και πείνα και κρύο και ακαθαρσία και αμορφωσιά και βούρκος και βάσανα σωματικά και κόλαση ψυχική, είναι η μοίρα των φτωχών παιδιών. Διπλή και τριπλή εκμετάλλεψη, ξύλο και εξαθλίωση και εξαχρείωση γεμάτη είναι η ζωή του εργαζόμενου παιδιού. Το πικρότερο κατακάθι της προλεταριακής δυστυχίας αυτά το πίνουν, το μαρτυρικό στεφάνι αυτά το φορούν. Τα φτωχά παιδιά είναι των σκλάβων οι σκλάβοι, των πεινασμένων οι πεινασμένοι, των παγωμένων οι παγωμένοι, των άρρωστων οι άρρωστοι, των απόκληρων οι απόκληροι. Αυτά μπαίνουνε στην κόλαση με το πρώτο αντίκρισμα της ζωής. Την ηλικία της χαράς, της ξενοιασιάς και του γέλιου αυτά δεν τη γνωρίζουν.

Απέναντι στην απέραντη τούτη τραγωδία, που πλημμυρίζει τα σκοτεινά υπόγεια και τις υγρές αυλές μέσα στις πολιτείες, τα χαμόσπιτα των συνοικισμών και τις καλύβες της αγροτιάς σ’ όλη τη χώρα, η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σα σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι. Τα ελατήριά της άλλως τε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα. Ο φτωχός εργαζόμενος λαός που είναι το θύμα, και τα παιδιά που είναι διπλά θύματα, πρέπει να ζητήσουνε και να βρούνε τη βοήθεια και την απολύτρωση από τον ίδιο τον εαυτό τους.

Δεν πρέπει να περιμένουν τη σωτηρία τους από την άλλη πλευρά. Και του πιο αδύνατου η δύναμη διπλασιάζεται, όταν ενώσει τη λιγοστή του μπόρεση με την προσπάθεια των συντρόφων του. Όταν ο εργάτης , ο αγρότης, ο φτωχός εργαζόμενος λαός νιώσει μιαν ολοκληρωτική αλληλεγγύη να τον ενώνει με όλους τους συντρόφους του στη δυστυχία και μέσα στα σύνορα της χώρας κι όξω απ’ αυτή σ’ όλες τις χώρες της γης, και όταν κινηθεί ομόψυχα και ολόψυχα να βοηθήσει τον εαυτό του και τους άλλους, τότε θα βρει το δρόμο της ανακούφισης και της σωτηρίας. Αλληλεγγύη των δυστυχισμένων! Να το σύνθημα μιας καινούργιας δράσης, που μπορεί να φέρει τα πιο χειροπιαστά αποτελέσματα. Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική ζωντανή, θετική και έμπραχτη, είναι ο πρώτος όρος της σωτηρίας.

Η εργατική τάξη, το πιο συνειδητό και το πιο οργανωμένο κομμάτι του εργαζόμενου λαού, πρέπει να βαδίσει πρώτη το δρόμο αυτό στην ολότητά της, απάνω από τα κόμματα και κάθε πολιτική διαίρεση.

Αλληλεγγύη και ενότητα. Και μαζί με τον εργαζόμενο φτωχό λαό πρέπει να βαδίσουν όσοι νιώθουν τον εαυτό τους αλληλέγγυο με κείνους, που αγωνίζονται για την απολύτρωση, όσοι νιώθουν και όσοι πονούν. Ελάτε να βοηθήσουμε τα παιδιά! Ελάτε να οργανώσουμε την αλληλεγγύη σε τούτο τον τομέα. Να βοηθήσουμε το ξύπνημα και τη συνειδητοποίηση της αλληλεγγύης, να βοηθήσουμε να φανερωθεί έμπραχτα στο πρόβλημα του φτωχού παιδιού. Η αλληλεγγύη των εργαζομένων κάνει θάματα. Μα και το πιο μικρό βήμα που μπορεί να γίνει απάνω σε τούτο το σωστό δρόμο, θα έχει τεράστια σημασία. Γιατί θα ξυπνήσει τη συνείδηση του σκοτεινού δρόμου σε χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπους. Όσοι μπορούν, όσοι θέλουν, όσοι νιώθουν, ας κινηθούν. Τώρα είναι η στιγμή. Κάθε μέρα που περνάει θέτει τα προβλήματα οξύτερα και επιταχτικότερα. Ο αγώνας για τα δικαιώματα του παιδιού του εργαζόμενου λαού είναι ένας ευγενικός αγώνας.

Άς έρθουνε μαζί μας, όσοι θέλουνε να προσφέρουνε και τις πιο μικρές υπηρεσίες στο μεγάλο τούτο έργο. Η βοήθειά τους θα είναι πολύτιμη. Μια οργανωτική επιτροπή πρέπει να πάρει στα χέρια της το ζήτημα αμέσως. Μια εντατική δουλειά πρέπει ν’ αρχίσει, που θα ξυπνήσει, θα φωτίσει θα κινητοποιήσει μάζες και που πριν απ’ όλα θα διοργανώσει έμπραχτη αλληλεγγύη, θα δώσει άμεση βοήθεια για το παιδί.

Ας γράψουνε σε μένα, όσοι επιθυμούν να συνεργαστούν στην «Παιδική Βοήθεια»

Αθήνα, Δεκέμβρης 1932

Δημήτρης Γληνός

Διαβάστε περισσότερα»

Η Φρόσω Δ.

«Οπλισμένοι διαρρήκτες έκλεψαν δεκάδες αντικείμενα από μουσείο στην Αρχαία Ολυμπία, τη γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η είδηση κάνει από το πρωί το γύρο του κόσμου. Οι Έλληνες, μεταδίδουν οι ανταποκριτές , δεν μπορούν πλέον να διασφαλίσουν την πολιτιστική κληρονομιά τους».

Η Φρόσω Δ. στα 78 της χρόνια είχε το συνήθειο να βάζει τον ήχο της τηλεόρασης στη διαπασών. Όχι ότι δεν άκουγε καλά, αλλά ένιωθε έτσι πως είχε παρέα. Κανέναν δεν ενοχλούσε πια ο δυνατός ήχος στις 7 το πρωί. Άλλωστε στην οικοδομή όλοι οι ένοικοι ήταν πια γερόντια. Είδε η Φρόσω τα πλάνα με τους αρχαίους κίονες και στο μυαλό της ήρθε η Ακρόπολη κι οι μέρες της Κατοχής στην Αθήνα. Τότε που έτριζαν τα αυτοσχέδια κάρα από το βάρος των πτωμάτων που κουβαλούσαν στους δρόμους. Τι βάρος δηλαδή... Όσο ζυγίζει ο θάνατος των πεινασμένων παιδιών. Ασήκωτο βάρος.

«Το μνημόσυνο... Μας σκλάβωσαν ξανά. Μας τα πήραν όλα» μονολόγησε κι οργισμένη έκλεισε τον ήχο της τηλεόρασης. Ε, όχι κι αυτό! Αυτό πήγαινε πια πολύ ακόμη και για τη στωϊκή κυρα Φρόσω που είχε δουλέψει 25 χρόνια σε βιοτεχνία ακόμη και γι αυτήν που έχασε παιδί στην Κύπρο κι άντρα στην ξενιτιά. Που αποχαιρέτησε πρόσφατα την κόρη και τον γαμπρό της στο φευγιό κι αυτοί μακριά από την Ελλάδα.

Δεν είναι το Μνημόνιο, που τόλεγε η Φρόσω μνημόσυνο κι έκανε μαύρο χιούμορ, δεν είναι που η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για τα φάρμακα πια. Είναι που έχει την αίσθηση τώρα τελευταία πως μπήκανε ληστές στο σπίτι της και αρπάζουνε το λιγοστό της βιος.

Έβαλε ξανά ήχο στην εικόνα κι άκουγε τώρα καθαρά τον θόρυβο από τα τζάμια που σπάνε και τις κλωτσιές στην πόρτα. «Βρε τους άτιμους» σκέφτηκε. «Δε θ' αφήσουν τίποτε όρθιο». Σα νά νιωθε κι η ίδια πια ότι τη φίμωναν και τής έδεναν τα χέρια –τόση ζωντάνια αυτό το κουτί;- κι ύστερα πια σταμάτησε να σκέφτεται άλλο: «Δεν έχουμε πια μέλλον, ούτε παρελθόν...» ήταν πιθανόν οι τελευταίες λέξεις που άκουσαν από το στόμα της οι ληστές που μπούκαραν στο σπίτι της.

Η Φρόσω Δ. στα 78 της χρόνια βρέθηκε φιμωμένη και δεμένη στο σπίτι της. Θύμα μιας ακόμη ληστείας στο κέντρο της Αθήνας, άφησε την τελευταία της πνοή από το «σοκ» όπως είπαν οι ειδικοί. Η τηλεόραση στο σαλόνι της ανοιχτή: «Η φύλακας του Μουσείου βρέθηκε φιμωμένη και ακινητοποιημένη...» και κάπου εκεί ένας κάτοικος της περιοχής φώναξε: «Μας τα πήραν όλα. Εμείς δεν έχουμε μέλλον, θέλουν να μας πάρουν και το παρελθόν».

της Στελίνας Μαργαριτίδου

*Η Στελίνα Μαργαριτίδου είναι άνεργη δημοσιογράφος και blogger.
Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=12802

Διαβάστε περισσότερα»

Οι μάχες σώμα με σώμα ξεκίνησαν. Κατάληψη του ΥΠΕΚΑ από τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και επέμβαση των ΜΑΤ σε κλειστό χώρο.

Περισσότεροι απο 100 εργαζόμενοι της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ προχώρησαν νωρίτερα σε κατάληψη του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής διαμαρτυρόμενοι για την πρόθεση του Γ. Παπακωνσταντίνου να καταθέσει στη βουλή πράξη νομοθετικού περιοχομένου που θα οδηγήσει σε ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και εργοστασίων παραγωγής ενέργειας. Περίπου 100  άτομα αρχικά μπλόκαραν την είσοδο του υπουργείου ενω δεκάδες άλλοι απέκλεισαν τον υπουργό στο γραφείο του. Στο σημείο συγκεντρώθηκαν διμοιρίες ΜΑΤ που απειλούσαν να μπούν στο χώρο όπως και τελικά έγινε. Οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ κάνουν έκκληση σε όσους μπορούν να κατεβούν στο υπουργείο για να στηρίξουν την δράση αυτή. Σύμφωνα με ενημερώσεις, περίπου 70 άτομα βρίσκονται στον 6ο όροφο του κτιρίου και έχουν αποκλείσει την είσοδο του γραφείου του υπουργού ενω 2 διμοιρίες βρίσκονται στα σκαλιά που οδηγούν στον 6ο όροφο. Τα ΜΑΤ επιχείρησαν πρίν λίγο να απεγκλωβίσουν τον υπουργό αλλα οι συγκεντρωμένοι κατάφεραν να τους απωθήσουν  και ξεκαθάρισαν οτι δεν έχουν σκοπό να φύγουν  ή να αφήσουν τον υπουργό να βγει αν δεν πάρει πίσω την πράξη νομοθετικού περιεχομένου.

Update 17.50: Σύμφωνα με το alterthess, αστυνομικοί κάλυψαν με χαρτιά τα τζάμια του γραφείου ωστε να μην εχουν ορατότητα οι συγκεντρωμένοι και στη συνέχεια φυγάδευσαν τον υπουργό απο την πίσω πόρτα.

Update 19.00: Αποχώρησαν απο το υπουργείο χωρίς κάποιο πρόβλημα οι εργαζόμενοι της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ.

Πηγή: http://parallhlografos.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα»

Κατάληψη και αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου Κιλκίς.

 

Οι μετέχοντες στη Γενική Συνέλευση εργαζόμενοι του νοσοκομείου γιατροί, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό  στο Γ.Ν. Κιλκίς, καταλήξαμε στα παρακάτω:

  1. Διαπιστώνουμε ότι τα σημερινά αλλά και μονιμότερα προβλήματα του Ε.Σ.Υ. και κάθε επιμέρους κλάδου επειδή οφείλονται στη γενικότερη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και τον αποθρασυνόμενο διεθνή νεοφιλελευθερισμό, δεν μπορούν να βρουν τη λύση τους σε περιορισμένα μεμονωμένα ή ειδικά κλαδικά αιτήματα και διεκδικήσεις.

2. Διαπιστώνουμε επίσης ότι επιμένοντας στην προβολή και υποβολή τέτοιων ειδικών αιτημάτων του κλάδου μας ουσιαστικά παίζουμε το παιχνίδι της ανάλγητης εξουσίας που επιθυμεί να αποτρέψει τη δημιουργία ενός πανεργατικού παλλαϊκού μετώπου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με κοινές διεκδικήσεις και εναντίον της κοινωνικής εξαθλίωσης που επιφέρει με την πολιτική της, ώστε να αντιμετωπίσει ευκολότερα το διασπασμένο εχθρό της, τον λαό.

3. Για το λόγο αυτό, εντάσσουμε τις κλαδικές μας διεκδικήσεις μέσα σε ένα πλαίσιο συνολικών πολιτικοοικονομικών διεκδικήσεων που τίθενται από ένα τεράστιο τμήμα  του ελληνικού λαού το οποίο σήμερα δέχεται την πιο βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση, διεκδικήσεων που ή θα τεθούν συνολικά και θα τις υπερασπιστούν από κοινού και μέχρι τέλους τα μεσαία και χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, ή δε θα τελεσφορήσουν.

4. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να αμφισβητηθεί εμπράκτως η πολιτική νομιμοποίηση αλλά και η  ίδια η νομιμότητα της αυθαίρετης αυταρχικής και αντιλαϊκής αυτής εξουσίας και ιεραρχίας που κάνει επιταχυνόμενα βήματα προς τον ολοκληρωτισμό.

5. Οι εργαζόμενοι στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς απαντάμε στον εκφασισμό τους με δημοκρατία. 

Καταλαμβάνουμε το δημόσιο νοσοκομείο μας και το θέτουμε υπό τον άμεσο και πλήρη έλεγχό μας. Το Γ. Ν. Κιλκίς, πλέον θα αυτοδιοικείται και το μόνο αρμόδιο όργανο λήψης αποφάσεων διοικητικού περιεχομένου θα είναι η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων σε αυτό.

6. Η κυβέρνηση δεν απαλλάσσεται των οικονομικών της υποχρεώσεων και των υποχρεώσεων στελέχωσης, προμηθειών και εξοπλισμού του νοσοκομείου μας, αλλά σε περίπτωση που συνεχίσει να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, οφείλουμε αφενός να την καταγγείλουμε στην κοινή γνώμη και αφετέρου να στραφούμε τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο κυρίως στην τοπική και ευρύτερη κοινωνία για να στηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο την προσπάθειά μας
α) για τη διάσωση του νοσοκομείου μας,
β) για την συνολικότερη υπεράσπιση του αγαθού της δημόσιας δωρεάν υγείας, γ) για την ανατροπή με κοινό αγώνα με την υπόλοιπη κοινωνία της συγκεκριμένης κυβέρνησης αλλά και κάθε νεοφιλελεύθερης πολιτικής από όπου κι αν εκπορεύεται,
δ) για βαθύ και ουσιαστικό εκδημοκρατισμό, αυτόν δηλαδή που θα καταστήσει την κοινωνία και πάλι αρμόδια να αποφασίζει η ίδια -και όχι τρίτοι- για το μέλλον της.

7. Η ΕΝΙΚ, και το εργασιακό σωματείο του Γ. Ν. Νοσοκομείου Κιλκίς, από την 6η Φλεβάρη, αρχίζουμε επισχέσεις εργασίας εξυπηρετώντας μόνον τα έκτακτα περιστατικά στο νοσοκομείο, μέχρις πλήρους αποπληρωμής των δεδουλευμένων μας και επανόδου των αποδοχών μας στα προ-τρόικας επίπεδα.
Ωστόσο, με πλήρη συναίσθηση της κοινωνικής μας αποστολής και των ηθικών δεσμεύσεων που σχετίζονται με το λειτούργημά μας, θα προστατεύσουμε τη υγεία των πολιτών που προσέρχονται στο νοσοκομείο, παρέχοντας δωρεάν περίθαλψη σε όσους τη χρειάζονται, εξυπηρετώντας και καλώντας παράλληλα την κυβέρνηση να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της, υπερβαίνοντας έστω και την τελευταία ώρα την άμετρη κοινωνική της αναλγησία.

8. Αποφασίζουμε να γίνει νέα γενική συνέλευση όλων των εργαζομένων την Δευτέρα 13η Φεβρουαρίου στην αίθουσα συνελεύσεων του νέου κτηρίου του νοσοκομείου στις 11 π.μ., με σκοπό τον καθορισμό των διαδικασιών που απαιτούνται για να υλοποιηθεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, η κατάληψη των διοικητικών υπηρεσιών και να εφαρμοστεί με επιτυχία το αυτοδιοίκητο του ιδρύματος, αρχής γενομένης από την ημέρα εκείνη. Η γενική συνέλευση θα γίνεται καθημερινά και θα είναι το κυρίαρχο όργανο για την λήψη οποιασδήποτε απόφασης αφορά τους εργαζόμενους και την λειτουργία του νοσοκομείου.
Ζητάμε την αλληλεγγύη του κόσμου και των εργαζομένων όλων των κλάδων, τη σύμπραξη των εργατικών σωματείων και προοδευτικών οργανώσεων και τη στήριξη των μέσων πραγματικής ενημέρωσης. Είμαστε αποφασισμένοι να μην σταματήσουμε, αν δεν φύγουν πρώτα οι προδότες που ξεπουλάνε την χώρα μας και το λαό μας.
 
Ή αυτοί ή εμείς!

Τις παραπάνω αποφάσεις μας, θα τις δημοσιοποιήσουμε με συνέντευξη τύπου στην οποία θα κληθούν όλα τα ΜΜΕ (τοπικά και πανελλαδικά) στον ίδιο χώρο, την Τετάρτη 15/2/2012, στις 12.30. Οι καθημερινές μας γενικές συνελεύσεις αρχίζουν από τις 13 Φλεβάρη. Με δελτία και συνεντεύξεις τύπου θα ενημερώνουμε τους πολίτες για κάθε σημαντικό γεγονός και εξέλιξη που θα αφορά στο νοσοκομείο μας. Επιπροσθέτως η δημοσιοποίηση θα γίνεται με κάθε πρόσφορο μέσον και με σκοπό την επιτυχία αυτής μας της κινητοποίησης.

Καλούμε
α) τους συμπολίτες μας σε αλληλέγγυα στήριξη της προσπάθειάς μας,
β) τον κάθε απλό αδικημένο πολίτη της χώρας σε μια έμπρακτη αμφισβήτηση και αντίσταση κατά των δυναστών του,
γ) τους συναδέλφους μας στα άλλα νοσοκομεία, να πάρουν ανάλογες αποφάσεις και
δ) τους εργαζόμενους όλων των κλάδων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και τα μέλη εργατικών και λοιπών προοδευτικών οργανώσεων να πράξουν το ίδιο, ώστε η κινητοποίησή μας να πάρει την μορφή πανεργατικής και παλλαϊκής αντίστασης και ξεσηκωμού, μέχρι την τελική μας νίκη κατά της οικονομικοπολιτικής ελίτ που σήμερα καταδυναστεύει τη χώρα και καταστρέφει ολόκληρο τον κόσμο.

Πηγή: http://efimeridadrasi.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα»

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος 
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. 
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές 
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες, μα ούτε βήμα πίσω. 
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων 
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία. 
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.  
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια 
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες  
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα 
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου 
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς 
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες. 
Δεν έχεις καιρό 
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου 
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος 
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου. 
Δε θα διστάσεις. 
Θ' απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου 
θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι 
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο. 
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς. 
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι 
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου 
να την ακούς να λεει τα όνειρα της για το μέλλον. 
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις  
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα 
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.  

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος  
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια 
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο. 
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου 
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη. 
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα  
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο  
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.  
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά σου 
δε θα γερνάς. 
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος 
αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουνε στον κόσμο 
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος 
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό. 
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου 
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη 
σα νά 'γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου. 
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό  
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια  
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον. 
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει 
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη. 
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Τάσος Λειβαδίτης

πηγή: http://nikiloy.pblogs.gr/2011/07/an-theleis-na-legesai-anthrwpos.html

Διαβάστε περισσότερα»

Η "σωτηρία" μας απαιτεί θυσίες

Η "σωτηρία" μας απαιτεί θυσίες κι αυτοί οι άνθρωποι, που ψάχνουν στα σκουπίδια είναι τα πρώτα θύματα, μαζί με τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία τους από υποσιτισμό.

Αυτές είναι εικόνες που δεν τις βλέπει κανείς!!!

Κανείς δεν νοιάζεται!!!

Αυτοί οι άνθρωποι είναι αόρατοι!!!

Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός μας Λουκάς Παπαδήμος πέρασε την Πρωτοχρονιά με τους άστεγους της Αθήνας. Δήλωσε μάλιστα "ιδιαίτερα ευτυχής" που είχε την ευκαιρία να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά "με τους συμπολίτες μας που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη".

Η υποκρισία ποτέ δεν έλειψε από τούτον τον τόπο!!!

Οι φωτογραφίες είναι

από mediagate.gr

Διαβάστε περισσότερα»

Τα συσσίτια επιστρέφουν στα σχολεία

Στην αρχή θεωρήθηκε λαϊκισµός. Στη συνέχεια δηµοσιογραφική υπερβολή. 
Τα στοιχεία ωστόσο είναι πλέον αµείλικτα. 

Το ένα περυσινό κρούσµα ασιτίας µαθητή σε σχολείο της πρωτεύουσας δεν έµεινε εκεί. Τέσσερα νέα κρούσµατα αποδεδειγµένης ασιτίας – ένα στο Ρέθυµνο της Κρήτης και τρία σε σχολεία της Αθήνας – καταγράφηκαν εφέτος, χωρίς φυσικά να μπορεί να υπολογιστεί ο «σκοτεινός» αριθµός εκείνων που αντιµετωπίζουν το πρόβληµα αλλά δεν το έχουν ακόµη εκδηλώσει.

Μπροστά σε αυτή τη νέα πραγµατικότητα το υπουργείο Παιδείας αναλαµβάνει δράση. Τα «νέα συσσίτια» παίρνουν σύντοµα µορφή και φέρνουν στη µνήµη τη δεκαετία του ’60, όταν οι µαθητές έπιναν στα σχολεία τους γάλα σε σκόνη και έτρωγαν κίτρινο τυρί προκειµένου να τονωθεί η εύθραυστη υγεία τους.


Μια σύγχρονη µορφή συσσιτίων, µε τη µορφή µικρογευµάτων, θα προσφέρεται από τη νέα χρονιά στα σχολεία της χώρας, σε περιοχές όπου φοιτούν µεγάλα ποσοστά µαθητών από χαµηλότερα οικονοµικά στρώµατα, µετανάστες και Αθίγγανοι. Και βέβαια στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας που στην πλειονότητά τους θα ενταχθούν στο σχετικό πρόγραµµα. Οι λεπτοµέρειες του προγράµµατος σχεδιάζονται αυτές τις ηµέρες.


Σύµφωνα µε τις πληροφορίες του «Βήµατος», το υπουργείο Παιδείας θα δίνει κουπόνια στους µαθητές περιοχών µε χαµηλούς οικονοµικούς και κοινωνικούς δείκτες και µε αυτά θα µπορούν να τρώνε στα κυλικεία των σχολείων. Τα κουπόνια θα είναι του επιπέδου των 2 ή 3 ευρώ, αλλά µε αυτά τα χρήµατα ένας µαθητής θα µπορεί να φάει ένα σάντουιτς και να πιει έναν χυµό ή γάλα στο σχολείο του.


Τα δεδοµένα των τελευταίων εβδοµάδων πάντως απέδειξαν ότι η επέµβαση του κράτους στο πρόβληµα είναι αναγκαία.


«Πριν από λίγες ηµέρες ένας µαθητής της Α΄ Γυµνασίου λιποθύµησε» εξοµολογείται στο «Βήµα» καθηγήτρια κεντρικού σχολείου στην περιοχή της Νίκαιας. «Δεν καταλάβαµε στην αρχή τι συµβαίνει. Νοµίζαµε ότι ήταν άρρωστος. Ωστόσο, όταν του δώσαµε µια πορτοκαλάδα, συνήλθε. Τελικά µας εξοµολογήθηκε ότι δεν είχε φάει τίποτε από το πρωί γιατί στο σπίτι δεν είχε γάλα. Ο πατέρας του µαθητή είναι από πέρυσι άνεργος αλλά δεν µπο ρέσαµε να τον ρωτήσουµε πολλά σεβόµενοι το πρόβληµά του και τη δυσκολία του να µας µιλήσει γι’ αυτό».


Οι περιοχές που ξεκινούν


Η σκηνή αυτή φαίνεται να επαναλαµβάνεται συχνά και µε τραγικό τρόπο στις σχολικές αυλές. Πολλοί εκπαιδευτικοί µιλούν πια για κρούσµατα ασιτίας στα σχολεία τους. Κάποιοι µάλιστα ήδη δραστηριοποιούνται σε επιτροπές και οµάδες που συγκροτούνται για να στηρίξουν τους µαθητές τους και να τους εξασφαλίσουν ρούχα ή τρόφιµα. Ωστόσο πρώτη φορά σχεδιάζεται έλεγχος του προβλήµατος σε κεντρικό επίπεδο.


Οι δράσεις του υπουργείου Παιδείας θα ενταχθούν στα προγράµµατα των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ) που αφορούν τη στήριξη περιοχών µε µαθητές που έχουν ανάγκη κοινωνικής και εκπαιδευτικής στήριξης. Ηδη έχουν επιλεγεί νηπιαγωγεία και δηµοτικά στις περιοχές του Ταύρου, της πλατείας Βάθης, των Εξαρχείων, των Κάτω Πατησίων, των Αχαρνών, αλλά και σχολεία σε Μοσχάτο, Νίκαια, Ασπρόπυργο, Ζεφύρι και Αυλώνα για να ενταχθούν στο πρόγραµµα.


«Στόχος µας είναι να διασφαλίσουµε την ισότιµη ένταξη των µαθητών στο εκπαιδευτικό σύστηµα στις περιοχές µε χαµηλούς εκπαιδευτικούς και κοινωνικοοικονοµικούς δείκτες» λέει στο «Βήµα» η αρµόδια για θέµατα Πρωτοβάθµιας και ∆ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης υφυπουργός Παιδείας κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου. «Στην προσπάθεια αυτή το σχολείο αναλαµβάνει ενεργό ρόλο εποικοδοµητικής συνεργασίας µε τις οικογένειες και τους φορείς εκπαίδευσης της τοπικής κοινότητας. Ο ρόλος αυτός είναι πολυσχιδής και εδώ εντάσσεται η πρωτοβουλία για τη διανοµή µικρογευµάτων στα σχολεία ΖΕΠ γι’ αυτές ακριβώς τις περιοχές που το έχουν περισσότερο ανάγκη» συνεχίζει.


Ανήσυχοι δάσκαλοι και εθελοντές


Και οι κοινωνικές υπηρεσίες του ∆ήµου Αθηναίων έχουν δεχθεί αιτήµατα. Όπως ανέφερε η πρόεδρος του Βρεφοκοµείου Αθηνών και υπεύθυνη των δηµοτικών σταθµών κυρία Μαρία Ηλιοπούλου , τα µηνύµατα που παίρνει τον τελευταίο καιρό είναι πραγµατικά ανησυχητικά. «Ερχονται κάθε ηµέρα στο Βρεφοκοµείο αιτήµατα από διευθυντές δηµοτικών σχολείων από όλη την Αθήνα για να τους στείλουµε µερίδες φαγητού, καθώς πολλά παιδιά δεν φέρνουν τρόφιµα από το σπίτι σε όσα σχολεία είναι ολοήµερα. Δίνουµε µερίδες φαγητού σε 70 σχολεία κάθε ηµέρα. Ένα ποσοστό σχολείων µπορούµε να καλύψουµε αλλά σίγουρα όχι πάρα πολλά».


Στο ερώτηµα τι προτείνει για την αντιµετώπιση παρόµοιων προβληµάτων η κυρία Ηλιοπούλου τονίζει ότι πρέπει να υπάρξει ένας συντονισµός φορέων: «Για παράδειγµα, πολλά εστιατόρια στα οποία περισσεύει φαγητό θα µπορούσαν να το προσφέρουν. Πρέπει όµως να είµαστε σεµνοί και ταπεινοί στον τρόπο που βοηθάµε τους γύρω µας γιατί οι άνθρωποι έχουν αξιοπρέπεια».


«Τα κρούσµατα µαθητών που έρχονται στο σχολείο το πρωί και φεύγουν το µεσηµέρι χωρίς να έχουν φάει τίποτα ή δεν έχουν τα κατάλληλα παπούτσια για τη γυµναστική είναι καθηµερινά πλέον» λέει ο δάσκαλος σε σχολείο των Αµπελοκήπων κ. Δ. Μαργιόλης. «Αυτά δεν είναι παρά ακραία γεγονότα που αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου σε µια κατάσταση που βιώνουµε καθηµερινά. Βλέπεις να σε κυκλώνει η εξαθλίωση ανθρώπων που ως χθες δεν διανοούνταν ότι δεν θα µπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα είδη. Είναι καθήκον µας να βοηθήσουµε όλοι» καταλήγει.


Τρεις επώνυμοι θυμούνται


Γάλα, κίτρινο τυρί και βούτυρο...


Ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης ανασύρει από τη µνήµη του σκηνές «συσσιτίων» από την παιδική του ηλικία. «Θυµάµαι γύρω στο ’54-’57 στα συσσίτια που γίνονταν στο σχολείο µας µάς έδιναν γάλα, ένα κίτρινο τυρί σαν ένταµ και ένα πολύ νόστιµο αυστριακό βούτυρο. Μας έδιναν οι γονείς µας ένα σακουλάκι µε το όνοµά µας που περιείχε και ένα κυπελλάκι και πηγαίναµε στο σχολείο µας. Το γάλα εκείνο ήταν πραγµατικά αηδιαστικό, εγώ δεν το έπινα, ούτε έτρωγα το τυρί, τα έδινα σε συµµαθητές µου, που µε τη σειρά τους τα έδιναν σε άλλους. Παίζαµε το σπασµένο τηλέφωνο µε το συσσίτιό µας...» σχολιάζει χαριτολογώντας.


Τα συσσίτια που πρόσφερε το κράτος ωστόσο σε περιόδους κρίσης είχαν σώσει και γενιές. «Εγώ επέζησα από τα συσσίτια στη διάρκεια της µεγάλης πείνας» εξοµολογείται ο επίτιµος πρόεδρος της Ν∆ κ. Κ. Μητσοτάκης. «Τα συσσίτια ήταν πολύ σηµαντική υπόθεση. Δεν πρέπει τα παιδιά να πεινούν και να υποσιτίζονται. Τώρα έχουν αρχίσει πάλι να λειτουργούν τα συσσίτια. Άρχισαν µάλιστα να λειτουργούν και στον στρατό. Συνέστησα ακόµη και στα ιδρύµατα να κάνουν το ίδιο. Και ιδρύµατα, όπως π.χ. το Ιδρυµα Νιάρχου, αλλάζουν πολιτική στην οικονοµική κρίση και δίνουν χρήµατα για στέγαση και σίτιση. Πρέπει να κινητοποιηθούν οι πάντες» αναφέρει ο κ. Μητσοτάκης.


«Στο δηµοτικό σχολείο της Καρυάς Λευκάδας µάς έστελνε τρόφιµα µια οργάνωση του ΟΗΕ. Γάλα σε σκόνη και ένα κίτρινο τυρί που πρώτη φορά φάγαµε και κολλούσε στα δόντια, το ολλανδικό» αναφέρει ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Απ. Κακλαµάνης. «Εµείς προτιµούσαµε το άσπρο τυρί. Μας έδιναν και ψωµί µε σταφίδες. Το 1964 θυµάµαι, µε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και υφυπουργό Παιδείας τον Λουκή Ακρίτα, εγκαινιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το πρωινό ρόφηµα του παιδιού και το µεσηµεριανό. Μας πήγαιναν όµως και κατασκήνωση και προσπαθούσαν µε τον καθαρό αέρα να τονώσουν την υγεία µας» θυµάται.


TO BHMA

ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα»

Χρόνια πολλά σε όλους, με υγεία και αγωνιστική διάθεση.

Η Κίνηση Αντι-Δράστε εύχεται σε όλους τους αναγνώστες να έχουν χρόνια πολλά, με υγεία και αγωνιστική διάθεση. Τα όσα περνά ο λαός μας το διάστημα αυτό μπορούν να αλλάξουν με ένα μόνο τρόπο:

Διαβάστε περισσότερα»