Πρέπει να πάρεις θέση

Το έχουμε ξαναπεί … σε πόλεμο βρισκόμαστε. Κι όπως σε κάθε πόλεμο πρέπει να πάρεις θέση, να διαλέξεις στρατόπεδο. Όποιος αμφισβητεί αυτή την κουβέντα ας κοιτάξει γύρω του. Περισσότερες από 2.700 αυτοκτονίες στα τελευταία δυόμιση χρόνια.

Στον πόλεμο του ’40, στην Κατοχή, υπήρχαν οι κατακτητές από τη μία, μαζί με τους δοσίλογους, τους προδότες, τους γερμανοτσολιάδες, τους ταγματασφαλίτες,  τους μαυραγορίτες.

Υπήρχαν και τα θύματα που πέθαιναν από την πείνα στη μέση του δρόμου, χωρίς να διαθέτουν έστω ένα ελάχιστο μέσο άμυνας.

Υπήρχαν και  οι φοβισμένοι, οι δειλοί, οι άτολμοι. Αυτοί κλείνονταν μέσα στα σπίτια τους, στην δική τους ζωή,  ελπίζοντας ότι «θα την βγάλουν καθαρή», όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.  

Υπήρχαν όμως και οι αγωνιστές!! Αυτοί πάντα όμως ήταν λίγοι. Έτσι ήταν αλλά έτσι θα είναι πάντα, σε όλη την Ιστορία, αυτή που γράφτηκε,  αυτή που θα γράφεται όσο υπάρχει ο Άνθρωπος.  Η ιστορία βλέπεις δεν γράφεται ξανά από την αρχή. Επαναλαμβάνεται.

Όπως  τότε έτσι και τώρα.

Οι ομοιότητες είναι ολοκάθαρες με το Σήμερα, με τη σύγχρονη Κατοχή.

Πρέπει να πάρεις θέση.

Εκβιασμοί, διλήμματα, απειλές  για καταστροφή και όλεθρο μας  περικυκλώνουν από κάθε κατεύθυνση. Είναι η στιγμή που πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Απέναντι στον εαυτό σου, στα παιδιά σου, στην κοινωνία.

Κάθε σκέψη σου, κάθε λόγος σου, κάθε πράξη σου σε προσδιορίζουν. Με ποιους θα είσαι… με τους θύτες, τα θύματα ή με όσους αγωνίζονται;

Και θα κριθείς …. όλοι μας …. στο μέλλον!!

Κριτές μας: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!