Για μια άλλη προσέγγιση της πολιτικής χρεοκοπίας

του Δημήτρη Μπουραντά 

 

Σε πρόσφατο και προεκλογικό άρθρο μου στο Protagon εκτιμούσα ότι το πιο πιθανό σενάριο για την επόμενη μέρα των εκλογών είναι ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει. Συγκεκριμένα έγραφα: «Θα μπούμε σε μια κατάσταση πολιτικής αστάθειας, αβεβαιότητας και το πιο πιθανόν είναι να έχουμε μια αδύναμη δικομματική κυβέρνηση και μια ισορροπία τρόμου μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών από τη δεξιά μέχρι την αριστερά». Δυστυχώς αυτή η θέση επιβεβαιώθηκε προς το χειρότερο αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι σύντομα θα ξαναδούμε άλλη μια πράξη του δράματος που θα παιχθεί σ’ ένα θέατρο σκιών και με ένα σενάριο τρόμου. Οι πολίτες θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε και να ψηφίσουμε εγκλωβισμένοι στα κατεστημένα πολιτικά κόμματα, τα νέα με παλαιά υλικά και μια πλειάδα ευκαιριακών νέων κομμάτων με κοινό παρανομαστή τη δημαγωγία, το λαϊκισμό, την έλλειψη ειλικρινούς λόγου, την προπαγάνδα, το πολιτικό μάρκενγκ και χωρίς ολοκληρωμένη και πειστική πρόταση εξόδου από την κρίση. Έτσι, τα αποτελέσματα των εκλογών εκφράζουν τη σύγχυση, το κλίμα φόβου, αγανάκτησης και θυμού, τον κατακερματισμό και την απόγνωση της κοινωνίας. Θα αναγκασθούμε να επιλέξουμε κόμματα τα οποία έχουν ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας, που τόσα χρόνια δημιούργησαν ή ανέχθηκαν τον κρατισμό, τη διαφθορά, την σπατάλη, τον καταναλωτισμό, την παραοικονομία, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις την κοινωνική αδικία και ταυτόχρονα έπνιξαν την υγιή επιχειρηματικότητα, την παιδεία, τις επενδύσεις και το ουσιαστικό κοινωνικό κράτος.

Σ΄ αυτή την πορεία, η κύρια ευθύνη ανήκει σε όλους όσους συμμετείχαν στα κόμματα εξουσίας, (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ανεξάρτητα από το αν, όταν βούλιαξε το καράβι πήδησαν από αυτό και δημιούργησαν νέα κόμματα (π.χ. Καμμένου, Κατσέλη). Ταυτόχρονα, όμως, έχουν ευθύνη και τα κόμματα της αριστεράς τα οποία όχι μόνο δεν ενημέρωσαν (και δεν ενημερώνουν) τους πολίτες για τα ουσιαστικά αίτια της πορείας της χώρας προς την καταστροφή που προανέφερα, αλλά ταυτόχρονα μέσω της συμμετοχής τους στο συντεχνιακό και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και των διεκδικήσεων τους συνέβαλλαν σε αυτά. Για τις επόμενες εκλογές τα σενάρια είναι δύο:

Το ένα σενάριο είναι να προκύψει μια βραχύβια συγκυβέρνηση των «μνημονιακών». Το άλλο σενάριο είναι να υπάρξει κυβέρνηση «αντιμνημονιακών», που επίσης θα καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα αλλά μάλλον εκτός Ευρωζώνης. Σ’ αυτό το σενάριο πρέπει να προσθέσουμε ότι η κατάσταση της οικονομίας θα έχει ακόμη χειροτερέψει και οι κίνδυνοι για τη χώρα από το συσχετισμό και τη σύγκρουση συμφερόντων στα πλαίσια της Ευρώπης θα είναι ακόμη υψηλότεροι. Έτσι από μια συγκυβέρνηση «μνημονικών» θα καταντήσουμε μια τριτοκοσμική χώρα μάλλον εντός Ευρωζώνης, ενώ με μια κυβέρνηση «αντιμνημονιακών» μια τριτοκοσμική χώρα μάλλον εκτός Ευρωζώνης. Συνεπώς για μας τους πολίτες είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε για ένα τρίτο σενάριο.

Ν’ αναδείξουμε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που να ενώσει όλους τους πολίτες που πιστεύουν ότι όταν καταρρέει ένα σύστημα πρέπει κάτι νέο να γεννηθεί, το οποίο θα συνενώνει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου, θα μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να εμπνεύσει τους πολίτες μέσω ενός εθνικού οράματος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Θα διαθέτει ένα εθνικό συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο, που από τη μια, με βραχυπρόθεσμα μέτρα, θ’ αντιμετωπίζει τα άμεσα προβλήματα της κοινωνίας (φτώχια, ανεργία, μεταναστευτικό, ασφάλεια, ναρκωτικά κλπ) και από την άλλη με μακροπρόθεσμα, που θα αφορούν σε ριζικές αλλαγές παντού (δημοκρατία, κράτος, οικονομία, παιδεία, δικαιοσύνη κλπ) και θα στοχεύουν στην ανασυγκρότηση της χώρας και στην μετατροπή της σε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα, σε όλους τους τομείς.

*Ο Δημήτρης Μπουραντάς είναι καθηγητής, συγγραφέας και συντονιστής της «Κοινωνίας Αξιών».
 
Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=15063