ΟΡΙΣΜΟΣ
Συνδικαλισμός: Η δράση εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ
Ένας συνδικαλισμός κηδεμονευόμενος, ενάντια στο συμφέρον του εργαζόμενου, αλλά και το κοινωνικό συμφέρον.
Τα προβλήματα του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μέσω της υπερσυγκέντρωσης της κομματικής εξουσίας κηδεμονεύει το συνδικαλιστικό κίνημα. Αν το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ακηδεμόνευτο, χωρίς να φοβάται τις παρεμβάσεις οποιασδήποτε κομματικής βάσης, τότε αυτές δεν θα έχουν καμιά ουσιαστική αξία.
Τότε το κίνημα αυτό θα απελευθερωθεί και η δράση του θα καθορίζεται από το συμφέρον της ενδιαφερόμενης κοινωνικής ομάδας, αλλά και το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον. Οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων θα λαμβάνονται με μόνο γνώμονα αυτά τα συμφέροντα.
Όσον αφορά στα πρόσωπα, αυτοί που θα αναδεικνύονται σε ηγετικές συνδικαλιστικές φυσιογνωμίες, θα είναι γνήσιοι εκπρόσωποι της ομάδας τους και όχι εγκάθετοι τοποτηρητές των συμφερόντων των εκάστοτε κομματικών ηγεσιών, του περιβάλλοντος αυτών ή άλλων προσωπικών συμφερόντων.
Τα δε μέλη της μέσα σε μια υγιή συνδικαλιστική οργάνωση, θα αποκτήσουν δύναμη και δεν θα είναι μεμονωμένα και αδύναμα άτομα. Αυτήν ακριβώς τη δύναμη φοβάται το ελληνικό κομματικό κατεστημένο.
Σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα είναι καθοδηγούμενο και χρησιμοποιείται από το πολιτικό στοιχείο και ως μέσο εκτόνωσης κοινωνικών εντάσεων. Οφείλει ο κάθε πολίτης, ο κάθε εργαζόμενος να αντιληφθεί ποια είναι τα προσωπικά και ποια τα κοινωνικά του συμφέροντα. Να κάνει σαφή διαχωρισμό μεταξύ τους, να αποβάλλει τη δουλοπρέπεια, τη φοβία του και την αναζήτηση πλάγιων δρόμων, να ανυψωθεί ως άνθρωπος και να ζητήσει αποφασιστικά ουσιαστική συμμετοχή στην κοινωνική ανέλιξη. Πρέπει να αποβάλλουμε κατάλοιπα του παρελθόντος, για να μπορέσουμε να δούμε την πραγματικότητα από άλλη οπτική γωνία.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα θα πρέπει να προστατεύει φυσικά τα οικονομικά συμφέροντα των εργαζόμενων, αλλά, πάνω απ' όλα, πρέπει να προσπαθεί να δημιουργεί τις κατάλληλες εκείνες συνθήκες και διαδικασίες που θα καλλιεργούν και θα εξασφαλίζουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία του εργαζόμενου, έναντι της ετερονομίας που αναπόφευκτα προκαλεί η συμμετοχή του στην παραγωγική διαδικασία.
Ο εργαζόμενος μέσα από τη συνδικαλιστική του οργάνωση, την οποία θεωρεί δυναμική προέκταση της ύπαρξής του στο κοινωνικό "γίγνεσθαι", θέλει να επιδιώκει, όχι μόνο την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής του και των συνθηκών εργασίας του, αλλά και την κοινωνική ολοκλήρωσή του.
Ο συνδικαλισμός λοιπόν θα πρέπει να είναι φορέας των επιδιώξεων αυτών και όχι υποχείριο όργανο στα χέρια πρακτικών αντίθετων με τα συμφέροντα, τις επιθυμίες και τα οράματα των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Σε αντίθετη περίπτωση, η συνδικαλιστική δράση ενεργεί ενάντια στον ίδιο τον εργαζόμενο, ενάντια στην αντίστοιχη κοινωνική ομάδα στην οποία αυτός ανήκει, αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Τα παραπάνω αποτελούν μία μικρή περίληψη, επιμελώς ήπια, του άρθρου που έχει αναρτηθεί στην παρακάτω διαδικτυακή διεύθυνση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου