Το πρώτο μας κείμενο

Συνάδελφοι,

Δυστυχώς η υπηρεσία μας διανύει σήμερα μία από τις χειρότερες περιόδους της,  κάτι που φαίνεται ανάγλυφα στα καταθλιπτικά πρόσωπα των περισσοτέρων μας. Ανασφάλεια,  όχι απλά για το εργασιακό μας μέλλον αλλά για την ίδια μας την επιβίωση, για την κάλυψη και εκείνων ακόμη των βιοτικών μας αναγκών που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί πως θα μας απασχολήσουν.

Οι ευθύνες δεν ανήκουν στους υπαλλήλους Υπουργείου Οικονομικών ή τουλάχιστον στην πλειοψηφία αυτών, όπως έντεχνα καλλιεργεί η καθεστηκυία τάξη και τα φερέφωνά της. Ανήκουν όμως στις έως τώρα κυβερνήσεις που με την αμέριστη βοήθεια και αρωγή των κομματικοσυνδικαλιστικών οργανώσεων φρόντισαν για τη δημιουργία ενός κομματικού, αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου κράτους, καθρέφτη του οποίου αποτελεί και η Υπηρεσία μας, σύμφωνα και με τις διαπιστώσεις της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια». Διαπιστώσεις που απλά επιβεβαιώνουν την εικόνα που εμείς, εκ των έσω,  έχουμε σχηματίσει.

 Οι εκάστοτε κυβερνήσεις σε άψογη συνεργασία με τους υψηλά ιστάμενους επαγγελματίες κομματικοσυνδικαλιστές,  που τόσα χρόνια με την απαθή και αδιάφορη στάση μας εκλέγουμε,  δημιούργησαν ένα άκρως λειτουργικό (για αυτούς) και αειθαλές σύστημα στο οποίο βάζοντας το δόλωμα των επιλεκτικών τοποθετήσεων στις διάφορες περιζήτητες υπηρεσιακές θέσεις, των αποσπάσεων και των μεταθέσεων    επέφεραν την πλήρη και άδικη ισοπέδωση και απαξίωση των περισσοτέρων μας και το βόλεμα των λίγων εκλεκτών, συνήθως δε αυτών, των επαγγελματιών συνδικαλιστών. Άλλωστε σε ποιον από εμάς δεν έχει καταφερθεί κάποιος γνωστός μας με τη φράση «όλοι οι εφοριακοί ίδιοι είστε και τα παίρνετε».  Ή ακόμη πόσες φορές δεν ακούσαμε το γνωστό σλόγκαν από τα «δημοσιογραφικά» παπαγαλάκια περί «ανικανότητας του φοροελεγκτικού μηχανισμού» δείχνοντας εμάς τους ίδιους και όχι τους χαράσσοντες την οικονομική και φορολογική πολιτική του κράτους.

Για όλα αυτά ποτέ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, οι δύο κυρίαρχες παρατάξεις απαξιούσαν και αδιαφορούσαν να ασχοληθούν με την ουσία. Παρότι καταδίκαζαν επιφανειακά, για λόγους εντυπωσιασμού τα κακώς κείμενα,  υπογείως ήταν οι ίδιες που τα δημιουργούσαν και τα αναπαρήγαγαν,  αφού αυτός είναι ο βασικός λόγος ύπαρξής τους. Βεβαίως δεν μπορούμε να ισοπεδώσουμε το σύνολο των συναδέλφων συνδικαλιστών αλλά η πλειοψηφία αυτών τη συμπεριφορά αυτή επέδειξε.

Σήμερα ακόμη, παρόλο  που φτάσαμε στο γνωστό σημείο, δεν βλέπουμε  καμία ουσιαστική αντίδραση. Στο παρελθόν το κυριότερο μας όπλο την απεργία, το χρησιμοποιούσαμε ακόμη και για να επιτύχουμε αυξήσεις στα ΔΙΒΕΕΤ. Τώρα,  που με τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση θα κλείσουν κυριολεκτικά τα σπίτια μας, τώρα που θα μας τα κατασχέσουν οι τράπεζες  η αντίδραση εξαντλείται κυρίως σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις του τύπου «Φτάνει πια» ή «Ως εδώ». Για τις δε απεργίες τι να προσθέσουμε;   Έως σήμερα μονοήμερες ή διήμερες απεργίες εκτόνωσης, πάντα όμως σε ημερομηνίες αδιάφορες με στόχο διττό. Από τη μία η ικανοποίηση (όπως νομίζουν) των εργαζομένων, από την άλλη η δικαιολόγηση της ύπαρξης των κομματικοσυνδικαλιστών. Το αποτέλεσμα αυτών ποιο  ήταν τελικά; η  οικονομική μας εξουθένωση και η πλήρης απαξίωση του συνδικαλισμού ο οποίος ως πρώτο στόχο θα έπρεπε να έχει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και όχι την παροχή βοήθειας στις κυβερνήσεις που εφαρμόζουν αντιεργατικές και απάνθρωπες πολιτικές εξαθλίωσης.

Στον δικό μας κλάδο μάλιστα είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους άλλοι κλάδοι του Δημοσίου, που δεν έχουν τη δύναμη που έχουμε εμείς για να διεκδικήσουμε  το αυτονόητο, τα δικαιώματά μας. Και οι συνδικαλιστές μας τι έκαναν; Αγώνα για να εφαρμοσθεί η πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας. Ποιος δεν θυμάται πριν από ενάμιση χρόνο την αγωνιώδη προσπάθειά τους για να καταπνίξουν τις αντιδράσεις μας στη γενική συνέλευση; Ποιος δεν θυμάται ότι οι περιφερόμενοι ανά την Ελλάδα μεγαλοσυνδικαλιστές της ΠΟΕ ΔΟΥ μας έκαναν να πιστέψουμε πως θα τα πάρουμε κάτω από το τραπέζι και για το λόγο αυτό δεν έπρεπε να αντιδράσουμε δυναμικά, για να μην αναφέρουμε τις ρήσεις των ντόπιων κυβερνητικών συνδικαλιστών. Οι έτεροι δε  του συνδικαλιστικού δυοπωλίου, αποφάσισαν πως ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης ήταν η φυγή και από τότε… μόνο σιωπή.  Άνοιξαν λοιπόν με τις στάσεις αυτές την κερκόπορτα στην περικοπή του 70% του μισθού μας με  την κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας καθώς και με την αναίμακτη (όπως φαίνεται) εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Αναρωτιόμαστε λοιπόν;  Θα έρθουν άραγε ξανά σήμερα να μας τάξουν τί για να πάρουν την ψήφο μας; Θα μας δώσουν πίσω τον κόπο χρόνων που μας έκλεψαν;

Μάλλον όμως δεν καταλαβαίνουν τίποτα από αυτά. Απόδειξη η ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΔΟΥ της 08/10/2011. Διαβάζοντας κάποιος το κείμενο αυτό αισθάνεται το λιγότερο ντροπή. Τη ντροπή που δεν αισθάνονται οι συντάκτες του. Στο κείμενο αυτό φάσκουν και αντιφάσκουν. Ενώ δηλώνουν στην αρχή του ότι παλεύουν για μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου μετά αλλάζουν ρότα και δηλώνουν πως παλεύουν για μικρότερες μειώσεις του μισθού και για εφαρμογή των μειώσεων σε βάθος χρόνου. Ακριβώς δηλαδή ό,τι έκαναν πέρσι που πάλευαν για τη μικρή μείωση των επιδομάτων μας με αποτέλεσμα την πλήρη κατάργησή τους. Όσο για την αντίδρασή τους; Δύο 48ωρες απεργίες την ύστατη στιγμή, τη στιγμή που οι μισθοί μας θα κυμανθούν από 700 έως 1200 ευρώ.  Ούτε λόγος για απεργία διαρκείας, το μόνο όπλο που μας απέμεινε την ώρα τούτη. Ούτε λόγος για οποιαδήποτε άλλη αντίδραση. Γιατί άραγε; Μήπως μας κοροϊδεύουν; Το παιχνίδι δεν είναι χαμένο όπως θέλουν να πιστέψουμε, παρότι αρκετοί θεωρούν ότι είναι στημένο. Να δούμε τα παραδείγματα της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ και άλλων ΔΕΚΟ που μόνο με την εξαγγελία δυναμικών κινητοποιήσεων εξαιρέθηκαν από το πετσόκομμα των μισθών τους, του κόπου τους. Γιατί Τελωνειακοί και ΚΕΠΥΟ (ΓΓΠΣ)  προχωρούν σε 10ήμερες απεργίες; Γιατί αυτή η υποτέλεια της δικής μας ηγεσίας, γιατί αυτή η υποταγή, γιατί πρέπει να δεχθούμε παθητικά όσα μας ετοιμάζουν;

Κλείνουν δε οι συντάκτες την εκτρωματική ανακοίνωση χρησιμοποιώντας ανήθικα το όνομα της ΠΟΕ ΔΟΥ για δικούς τους σκοπούς προτρέποντάς μας να τους ψηφίσουμε.

Ξεχνούν όμως ότι πλέον δεν ξεχνούμε.

Οι ευθύνες μας λοιπόν είναι τεράστιες για τη μή συνέχιση της ίδιας κατάστασης. Η ψήφος μας σε αυτούς που συνήργησαν ώστε να φθάσουμε ως εδώ θα είναι μια πράξη που θα συντείνει στην αυτοκαταστροφή μας.  Εξάλλου μη νομίζουμε ότι οι περικοπές τελείωσαν. Ήδη τα φερέφωνα του Μνημονίου μας προετοιμάζουν για περαιτέρω μείωση 30% στους μισθούς του ενιαίου μισθολογίου σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Πιστεύει κανείς ότι οι υπάρχοντες συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι είναι ικανοί ή το κυριότερο, θέλουν να αγωνισθούν για τα συμφέροντά μας;

Σε διάφορες ΔΟΥ της χώρας ανεξάρτητοι συνδυασμοί διεκδικούν την ψήφο μας προκειμένου να γίνει μια ελάχιστη προσπάθεια ώστε το ρυπαρό αυτό τοπίο να καθαρίσει. Για τον ίδιο λόγο και εμείς, μετά και από παροτρύνσεις συναδέλφων μας αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε μια διαφορετική συνδικαλιστική πρόταση, μια διαφορετική υποψηφιότητα στις επικείμενες εκλογές του συλλόγου μας την οποία βαφτίσαμε «Αντι-Δράστε». Αυτό βέβαια λίγοι από τους χρωματιστούς συνδικαλιστές θα το επιβραβεύσουν. Αντίθετα αρκετοί από αυτούς, πιστεύουμε πως ακόμη και για μας , που απείχαμε από τις κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις, πάλι θα «κρεμάσουν» από μια κομματική ταμπέλα ή ένας Θεός ξέρει τι άλλο, ώστε να προσπαθήσουν να διαβάλλουν το ανεξάρτητο της κίνησής μας και να καλύψουν την ένδεια θέσεων και απόψεών τους.

Για αυτό λοιπόν καλούμε όλους που δεν αποτελείτε γρανάζια του διαβρωμένου αυτού μηχανισμού,  ο οποίος αποτελείται από κόμματα και επαγγελματικό συνδικαλισμό, να στηρίξετε την νέα αυτή προσπάθεια. Μια προσπάθεια η οποία αποτελεί ένα μικρό μεν αλλά ουσιαστικό δείγμα αντίστασης και αντίδρασης στη σημερινή κατάσταση. Μια προσπάθεια ώστε να αρθρωθεί μια ανεξάρτητη φωνή απέναντι στη συμβιβασμένη και υποτακτική ηγεσία του κλάδου μας.

Στο σημείο που είμαστε πλέον, η  ψήφος δεν πρέπει να δοθεί με κριτήριο το κόμμα που ψηφίζετε ή τις φιλικές σχέσεις αλλά με κριτήριο την υποστήριξη των συμφερόντων μας ως εργαζομένων.

Ενδεχόμενη  δε αποχή ή άκυρη ψήφος επιβραβεύουν, εγκληματικά κατά την άποψή μας,  τις  καταδικαστέες από την πλειοψηφία μας  συνδικαλιστικές πρακτικές του παρελθόντος.  

Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να αφήσουμε τους κομματικούς μηχανισμούς, που ήδη έχουν μπει σε λειτουργία για το σκοπό αυτό,  να μας αποπροσανατολίσουν για άλλη μια φορά. Τα απολιθώματα ανήκουν στο παρελθόν.

Συνάδελφοι,

με την ψήφο σας επιτέλους:

Οι θέσεις μας.

·      Ουσιαστική συμμετοχή των υπαλλήλων στα ενδοϋπηρεσιακά κοινά μέσω ανοιχτών συνεδριάσεων του ΔΣ αλλά και μέσω τακτικά επαναλαμβανόμενων γενικών συνελεύσεων για συνεχή επικοινωνία.

·      Κοινοποίηση και δημόσια αιτιολόγηση των αποφάσεων που λαμβάνει το ΔΣ.

·      Συμπόρευση σε κοινούς αγώνες με άλλους κλάδους, ουσιαστική συμμετοχή σε διαδηλώσεις και άλλες μορφές αγώνα και αντίδρασης.

·      Έκδοση ηλεκτρονικού ή έντυπου περιοδικού-φυλλαδίου από τις ΔΟΥ του νομού μας.

·      Δημιουργία διαδικτυακής ιστοσελίδας του συλλόγου μας.

·      Διοργάνωση σεμιναρίων στους νεότερους  υπαλλήλους, από παλαιότερους και έμπειρους ώστε να διαχυθεί η φορολογική γνώση σε όλους. Η ΣΕΥΥΟ ουσιαστικά δεν λειτουργεί πλέον.

·      Κοινοποίηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των προτάσεων και απόψεών μας.

·      Διατύπωση επίσημων συλλογικών προτάσεων προς την ηγεσία του υπουργείου που αφορούν στη λειτουργία του φοροελεγκτικού μηχανισμού.

·      Συνεχής και πραγματικός αγώνας με παρεμβάσεις για αξιοκρατία, αξιοπρέπεια,  ακομμάτιστη λειτουργία των υπηρεσιών μας καθώς και οικονομική ανεξαρτησία των υπαλλήλων μέσω απολαβών που ανταποκρίνονται στη φύση και την ιδιαιτερότητα της δουλειάς μας. Τα τελευταία βέβαια αποτελούν αγαπημένες θέσεις των κομματικών παρατάξεων που δυστυχώς αγωνίστηκαν με τις πράξεις τους να απαξιώσουν αλλά που όμως σήμερα αποκτούν την πραγματική τους αξία.

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.

Οι αντιδρώντες  υποψήφιοι:

1.      Γραμμένος Νικόλαος

2.      Δροσοπούλου Αγγελική

3.      Καββαδίας Αριστείδης

4.      Καββαδίας Κωνσταντίνος

5.      Καρούμπης Γεώργιος

6.      Κέφης Χρήστος

7.      Λίβερης Παναγιώτης

8.      Μπαλανίκας Αλέξανδρος

9.      Χαλικιά Νίκη