Το όνειρο είναι δικό μας και θα βγούμε απ' αυτό, όποτε εμείς το θελήσουμε.

του Λ. Μαυρουδή,  enmef.blogspot.com.

Από την έναρξη του μνημονίου έχει στηθεί για τη Ελλάδα, ένας εξαιρετικός μηχανισμός διαχείρισης της κρίσης που μπορεί να σέρνει τη χώρα στο διηνεκές για όσο διάστημα χρειαστεί  ώστε να εξυπηρετείται η κερδοσκοπία των vulture funds (κεφάλαια γύπες) αλλά και να δεσμεύεται μέσω συμβάσεων ο φυσικός, ορυκτός και ακίνητος πλούτος της, περνώντας κάποια στιγμή στην πλήρη κυριαρχία τους.

Η επιτυχία του PSI είναι επιτυχία ουσιαστικά των επενδυτών, των δανειστών και των ντόπιων παραγόντων που στηρίζουν το πρόγραμμα βιωσιμότητας  του ελληνικού χρέους.

Το καλό σενάριο με τις λιγότερες παράπλευρες απώλειες (που θα αφορούν μόνο τους έλληνες) και που μεταθέτει στο μέλλον την λήψη δύσκολων για την ώρα αποφάσεων, μπορεί να είναι μετά και  τις απειλές από τους οίκους αξιολόγησης ότι θα υποβαθμίσουν το ίδιο το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της Ευρώπης, (EFSF), η έκδοση ομολόγων τύπου Brady (Μπρέιντυ). ‘Η με πιο σύγχρονους όρους αυτό που αγωνιωδώς μαχόταν να επιτύχει ο πρώην πρωθυπουργός  κ.Παπανδρέου, το «ευρω-ομόλογο». Ετσι οι τράπεζες μένουν ανοιχτές ο ελληνικός λαός όμως πληρώνει τα σπασμένα. Με ποιο τρόπο; Ιδού:

Τι είναι τα ομόλογα Brady;  Τη δεκαετία του 1980 οι ΗΠΑ εγγυήθηκαν για το χρέος του Μεξικού και μεταξύ άλλων 16 χωρών της Λατινικής Αμερικής, με την έκδοση ομολόγων με  εγγύηση του Αμερικανικού Δημοσίου αντικαθιστώντας το παλιό χρέος της χώρας. Την ονομασία τους οφείλουν στον εμπνευστή υπουργό οικονομικών των ΗΠΑ τότε, Νίκολας Μπρέιντυ. Τα ομόλογα αυτά περιελάμβαναν κυρίως ως διασφάλιση στους επενδυτές την παραχώρηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας.  Βέβαια για την περίπτωση της Ελλάδας όπως ισχυρίστηκε κι ο ίδιος ο κύριος Brady σε συνέντευξή του στους Financial Times, η περίπτωση υιοθέτησης τέτοιων ομολόγων δεν μπορεί να έχει εφαρμογή καθώς οι χώρες της Λατινικής Αμερικής που εφαρμόστηκε βρισκόταν σε περίοδο ανάπτυξης.

Εδώ  ξεκινά το μεγάλο πρόβλημα για τους δανειστές της Ελλάδας και την προθυμία των επενδυτών. Ποιος θα τους διασφαλίσει ότι θα μπορέσει η χώρα να καλύψει τα νέα ευρω-ομόλογα; Γιατί ναι μεν τα εγγυάται το EFSF αλλά ο εκπληρωτής της υποχρέωσης είναι η δανείστρια χώρα.  Πώς θα μπορεί να είναι ελκυστικό ένα τέτοιο ομόλογο όταν οι ίδιες οι χώρες που συμμετέχουν στο μηχανισμό ή ακόμη κι ίδιος ο μηχανισμός μπορεί να τεθεί υπο αμφισβήτηση; Τα ΑΑΑ το ένα μετα το άλλο χάνονται κατά συρροή για τα ευρωπαϊκά κράτη. Και ήδη εχθές η S&P υποβάθμισε και τον EFSF κατα μια βαθμίδα. (κι εντάξει μπορεί προς στιγμή να είναι απλά και μόνο επίδειξη ισχύος από μεριάς των αγορών γιατί με νεότερη ανακοίνωσή της πχ η S&P διαμηνύει "οτι εφόσον οι εγγυήσεις των κρατών μελών που επωφελούνται απο τα ομόλογα εκδόσεως του EFSF κριθούν ποιοτικές τότε δεν έχουμε πρόβλημα να επαναφέρουμε τα 3Α!! )

Μια πιθανή περίπτωση ομολόγου τέτοιου τύπου, που μπορεί δηλαδή να έχει μια ποιότητα εξασφάλισης για τους υποψήφιους αγοραστές του, είναι σύμφωνα με τον καθηγητή οικονομικών του Α.Π.Θ. κ.Νίκο Βαρσακέλη η υποθήκευση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας των ελλήνων πολιτών.  Έτσι το ομόλογο που έχουν στα χέρια τους οι επενδυτές έχει ως collateral (υποθήκη) ποσοστό στην ακίνητη περιουσία των ελλήνων.

Ο κ.Παπακωνσταντίνου ως υπουργός οικονομικών λίγο πριν τον ανασχηματισμό της προηγούμενης κυβέρνησης, σε συνέντευξή του είχε πει πως η ιδιωτική ακίνητη περιουσία του ελληνικού λαού αποτιμάται περι τα 600 δις ευρώ. Αυτή την δήλωση σαφώς και δεν την έκανε τυχαία. Όπως τυχαία δεν είναι και η έκτακτη εισφορά στα ακίνητα που πήρε το χαρακτήρα μόνιμου χαρατσιού.

Συνεχίζοντας στην θεώρηση του κ. Βαρσακέλη - που μόνο θεώρηση δεν είναι αλλά καθαρή πρόταση προς το οικονομικό επιτελείο και στην οποία θέλω καλόπιστα να πιστεύω ότι προέβει μόνο από την επιστημονική βαρύτητα που διαθέτει  χωρίς άλλο δόλο, και θα εξηγήσω παρακάτω  γιατί, -  η επιβολή έκτακτης φορολόγησης 3%, 4% ή 5% στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κατοχής των ιδιωτών, φυσικών και νομικών προσώπων και του κράτους, μπορεί να δημιουργήσει ένα SPV (ένα κεφάλαιο δηλ.ειδικού σκοπού) που θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση (υποθήκη) για το νέο ομόλογο. Ετσι σε περίπτωση που δεν θα πληρωθεί το δάνειο από το κράτος μετά από την περίοδο λήξεως του ομολόγου (στο Μεξικό ήταν 100ετούς διάρκειας!!), ο κάθε κάτοχος ακινήτου θα κληθεί να καταβάλει στον δανειστή, ποσοστό της περιουσίας του με εφάπαξ φορολογική εισφορά!! Δηλαδή το ομόλογο έχει ως κάλυψη ένα εξασφαλισμένο μελλοντικό φορολογικό έσοδο.

Με τον τρόπο αυτό κάθε ελληνικό νοικοκυριό, επιχείρηση, δημόσιο,  θα κληθεί να υποθηκεύσει την ακίνητη περιουσία του με στόχο το κράτος, όλοι μας δηλαδή, να αναλάβουμε την ευθύνη να βγούμε από την κρίση. Ετσι το κόστος προσωποποιείται , αφού γίνεται ευθύνη του κάθε πολίτη να προστρέξει με όλες του τις δυνάμεις,  να σώσει την προσωπική του περιουσία, σώζοντας ταυτόχρονα το ίδιο το κράτος.

Ο κ. Βαρσακέλης δίνει βέβαια και μια συνοπτική λίστα πλεονεκτημάτων-μειονεκτημάτων αυτής της πρότασης στην οποία μεταξύ των άλλων αναφέρει πως αυτή η κατάσταση θα συμβάλει ώστε «όλοι οι Έλληνες να ασκούν καλύτερο έλεγχο πλέον στην εκάστοτε κυβέρνηση και θα έχουν κίνητρο να πετύχει η προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας, να συμμαζευτούν τα δημόσια οικονομικά, να μειωθεί το χρέος, να αναπτυχτεί η χώρα και να εξασφαλιστούν οι πόροι για την αποπληρωμή του νέου δανείου, διότι αλλιώς ο καθένας θα έχει προσωπικό κόστος από την αποτυχία». (Η πρόταση Βαρσακέλη εδώ).

Τούτη όμως είναι μια πολύ επικίνδυνη θεώρηση, για να εξηγήσω την επικινδυνότητα της πρότασής του, καθώς στην πράξη ο λαός έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να ελέγξει τις κυβερνητικές αποφάσεις  γιατί και συνταγματικά έχει καταστρατηγηθεί αλλά και νομοθετικά του έχουν στερήσει και δύνανται να του στερούν αυτές τις δυνατότητες. Και με δεδομένο επίσης ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί ως προς την ικανότητα της διαχείρισης και της αποτελεσματικής διακυβέρνησης , είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι θα απωλέσουμε την εθνική μας αυθυπαρξία.

Φυσικά, ομόλογα τέτοιου τύπου μπορούν να εμπεριέχουν και άλλες εμπράγματες διασφαλίσεις όπως φυσικό και ορυκτό πλούτο, ή ακόμη και έσοδα εισπράξεων ή και ενοικίων από τις αρχαιότητες!!  Η εγκληματική οικονομική επιστήμη που υπηρετείται σήμερα από τα hedge funds, τους ηγήτορες της ευρωζώνης και φυσικά τους εγχώριους «εθνοσωτήρες» μας μπορεί να είναι σατανικά ευφάνταστη!!

Αυτό λοιπόν είναι ένα καλό σενάριο που εξυπηρετεί πολλούς, παρατείνει τη κερδοσκοπία και συμπυκνώνει πολύ πλούτο της δύσμοιρης χώρας μας σε νέα δανειστικά συμβόλαια.

Από την άλλη προσπαθώντας να τοποθετήσουμε σε παζλ δηλώσεις αξιωματούχων ή προσώπων που έχουν συνδεθεί με παγκόσμιες εξελίξεις, συνθέτουμε ένα άλλο σενάριο που ανάγεται στη θεολογική θα μπορούσαμε να πούμε, θεώρηση της οικονομίας , εμπλέκοντας δηλαδή τα <<γένια με τα χτένια>> όπως λέει ο λαός ή με άλλα λόγια συνδυάζονται οικονομικά δεδομένα με υπερκόσμια αξιώματα ή παραδοχές.

Για παράδειγμα η δήλωση του κ.Μπαν Κι Μουν  Γεν.Γραμματέα του ΟΗΕ στο συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών για το πρόγραμμα της χιλιετούς ανάπτυξης (The millenium development goals) όπου μετέχουν 192 χώρες και προβλέπονται στόχοι όπως η εξάλειψη της φτώχειας, η θεραπεία των ασθενειών, η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος κλπ, που στις 22 Αυγούστου του 2011 επανέλαβε την προγραμματική του προτροπή: 

<<Ξεμένουμε απο χρόνο μέχρι το καθοριστικό έτος 2015. Τώρα είναι η στιγμή να επιταχύνουμε μέχρι το τέρμα>>.(UN News Center)  

ή η δήλωση ενός άλλου, <<Μαθουσάλα>>, της παγκόσμιας πολιτικής επιρροής του κ. Χένρυ Κίσσινγκερ που δήλωσε στην "Daily Squib": 

«Οι ΗΠΑ χτυπούν εμμέσως τη Κίνα και τη Ρωσία ενώ το τελευταίο χτύπημα θα είναι απέναντι στο Ιράν που είναι και ο βασικός εχθρός του Ισραήλ. Δώσαμε (οι ΗΠΑ) το δικαίωμα στην Κίνα και τη Ρωσία να αυξήσουν τη στρατιωτική τους δύναμη. Ο επικείμενος πόλεμος θα είναι σκληρός και ο νικητής μόλις ένας, εμείς. Η Ε.Ε γνωρίζει καλά τι έρχεται και βιάζεται να δημιουργήσει ένα σχηματισμό τύπου υπερ-κράτους που θα τις δώσει ευκαιρίες αλλά κυρίως θα εγγυηθεί την επιβίωσή της.

Αν είστε ένας απλός άνθρωπος το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να προετοιμαστείτε για πόλεμο και να μετακομίσετε στην επαρχία ζώντας σε φάρμα. Καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας και όπλα για να αντιμετωπίσετε τις ορδές των πεινασμένων. Αν ανήκετε στην ελίτ τότε θα υπάρχουν για εσάς ειδικά καταφύγια, ωστόσο και σε αυτά θα υπάρχει κίνδυνος.

Το σχέδιο είναι να καταληφθούν πάνω από επτά χώρες της Μέσης Ανατολής για τους πόρους τους. Είναι βέβαιο ότι η Κίνα και η Ρωσία δεν θα το επιτρέψουν και κάποια στιγμή θα παρέμβουν. Αν όλα πάνε όπως τα θέλουμε η μισή Μέση Ανατολή θα γίνει Ισραηλινή.

Από τις στάχτες του πολέμου θα οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία, μία υπερδύναμη και μία παγκόσμια κυβέρνηση. Οι ΗΠΑ έχουν όλα όσα χρειάζονται ώστε να είναι αυτή η μοναδική υπερδύναμη».

Οι δηλώσεις του 89 χρονου Κίσσινγκερ, μπορούν να επιληφθούν ποικιλοτρόπως είτε ως αποκαλυπτικές είτε ως εγκεφαλικά αποκυήματα ενός υπερήλικα political scientist. 

Και μπορεί να φαντάζουν αντιδιαμετρικά αντίθετες οι δηλώσεις και φαινομενικά άσχετες με τη διαφαίνουσα πορεία της ελληνικής πραγματικότητας αλλά έχουν πολύ μεγάλη σχέση με τη παγκόσμια κρίση και το μέλλον της ευρωζώνης και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τα αποτελέσματα του οποίου θα επηρρεάσουν τη ζωή όλων μας. Διότι και στις δύο περιπτώσεις ο παρονομαστής είναι οτι απαιτούνται κεφάλαια. Τεράστια κεφάλαια τα οποία θα πρέπει να διοχετευτούν απο τα κράτη προς την υποστήριξη των στόχων του χιλιετούς προγράμματος π.χ. και τεράστια κεφάλαια για τη στήριξη των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης που αδυνατεί να διαχειριστεί την τροχοπέδη του ευρωνομίσματος στριμώχνοντας διαρκώς τις χώρες στην μέγγενη του χρέους και τους λαούς στην εξαθλίωση και την ηθική κατάπτωση. 

Αν οι περιβόητες αγορές λοιπόν το αποφασίσουν θα στείλουν την ευρωζώνη στη δεκαετία του 1930, την Ελλάδα στις απαρχές του 1830, και η παγκόσμια οικονομία θα γνωρίσει τέτοια ύφεση που η "εποχή της θλίψης" που θα γεννηθεί, θα βασιλέψει για αρκετά χρόνια. Και έτσι η δήλωση Κίσσινγκερ δεν θα αιωρείται στη σφαίρα της φαντασίας, γιατί  δεν θα λέει τίποτε περισσότερο απ αυτό που ο οικονομολόγος Paul Krugman δήλωσε στο Μανχάταν τον Σεπτέμβριο του περασμένου χρόνου: 

«Αυτό που πραγματικά έφερε το τέλος στη Μεγάλη Ύφεση ήταν το τερά­στιο πρόγραμμα δημοσίων δαπανών, αλλιώς γνωστό ως Δεύτερος Παγκόσμι­ος Πόλεμος» («Huffington Post », 28.9).

Και φτάνουμε στο ουσιώδες ερώτημα: Τι τρέχει με τους έλληνες; (που αποτελεί και τον τίτλο ομώνυμου ρεπορτάζ της Αλεξάνδρας Πασχαλίδου για την τηλεόραση της Σουηδίας).

Μπορούμε να είμαστε ακόμη "ατίθασοι"; Η έχουμε εκπληρώσει όσα ο κ. Κίσσινγκερ έλεγε  εν έτη 1974, οτι πρέπει να "χτυπηθούν" για να καθυποτάξουμε τον ελληνικό λαό!

Μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας και να αναλάβουμε την ευθύνη να επανακτίσουμε την πατρίδα μας ή συναποφασίζουμε σιωπηλά οτι "και οι βάρβαροι ήσαν μια λύσις"

Το να γνωρίζεις και να μη κάνεις είναι χειρότερο απο το να μη γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις. Και σ αυτή τη περίπτωση μας αξίζει να πάθουμε οτι μας ετοιμάζουν.

Στο σημείο που φτάσαμε συνέλληνες, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να δράτουμε με νομικίστικες δικλείδες προστασίας. Κι αυτό είναι προτροπή και μομφή ταυτόχρονα προς τις συνδικαλιστικές ηγεσίες όλων των εργαζομένων του τόπου, που έχουν τον κύριο λόγο τις συσπείρωσης της πιο καθοριστικής μαζικής αντίστασης που μπορεί να ανατρέψει την καταστροφική διοίκηση του παρόντος και του μέλλοντος των επόμενων γεννεών. Γιατί αν είναι να ανατραπεί το σαθρό πολιτικό σύστημα  αυτό μπορεί να επιτευχθεί  καίρια και τάχιστα μέσα απο την ίδια την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και της  παραγωγικής δραστηριότητας. Εκεί κατεβαίνουν οι διακόπτες.

Εχουμε κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα της περιουσίας του ελληνικού λαού και της συνταγματικής νομιμότητας που μας παρέχεται απο το άρθρο 120 παργρ.4 του Συντάγματος, με κάθε μέσο, εναντίον οποιουδήποτε προσπαθεί να το καταλύσει με τη βία. Και αν αυτό που βιώνουμε δεν χαρακτηρίζεται βία τότε τι προσμένουμε να ζήσουμε; Ενα νέο αλληλοσπαραγμό;