Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Μεταφερόμαστε...

Από σήμερα οι Ανεξάρτητοι Εφοριακοί Κέρκυρας - Κίνηση ΑντιΔράστε μεταφέρονται στην ιστοσελίδα της Συνεργασίας Ανεξάρτητων Σχημάτων Εφοριακών. Σας ευχαριστούμε που ήσασταν μαζί μας όλο το προηγούμενο διάστημα.

Για να μεταφερθείτε στη νέα σελίδα πατήστε εδώ:





Διαβάστε περισσότερα»

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ «ΕΔΟΞΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΩ ΔΗΜΩ…»


Του ΣΤΑΘΗ*
«Ψήφισε» το ΠΑΣΟΚ κι ο Γιωργάκης το Μνημόνιο, παράνομα κιαντισυνταγματικά, χωρίς δηλαδή την πλειοψηφία των 180 ψήφων στη Βουλή που απαιτούνται για να αλλάζει το διεθνές statusτης χώρας,
περιήγαγαν την Ελλάδα υπό Καθεστώς Εντολής, εν προκειμένω της Τρόικας, και την κατέστησαν Φόρου Υποτελή στις Τράπεζες των Τοκογλύφων εφ’ όρου ζωής (διότι μόνον θάνατος περιμένει τη χώρα, αν δεν βγει απ’ αυτό το γκεζί).
Η προδοσία ήταν βαρειά, ο Γιωργάκης έπεσε - η Μετάλλαξη του Γιωργακισμού όμως που τον διαδέχθηκε
διέθετε «παπά» (την Τρόικα) και με την ευκαιρία είπε να «θάψει πέντε – έξι», δηλαδή το σύνολο των Ελλήνων εργαζομένων.
Ετσι με το Μνημόνιο 2 τα συνεταιράκια του τεθνεόντος δικομματισμού, Βενιζέλος – Σαμαράς – Καρατζαφέρης - στο όνομα
των υπαγορεύσεων της σεβαστής μας Κομαντατούρ εκ Βερολίνου βρήκαν την ευκαιρία να «ικανοποιήσουν» κι ορισμένα από τα αιτήματα των εγχωρίων Χρυσοκανθάρων. Κι έτσι,
μέτρα που δεν είναι βέβαιον ότι απαιτούσε ο χωροφύλαξ Τρόικα αλλά επιθυμούσε διακαώς οαστυφύλαξ ΣΕΒ (και λοιπά Κρατικοδίαιτα Λαμόγια της Διαπλοκής)
έλαβαν σάρκα κι οστά (οστά στην κυριολεξία, διότι ήδη όσοι εκ των Ελλήνων τα υφίστανται πάνε γιαπετσί και κόκαλο).
Το αποτέλεσμα των εκλογών τίναξε την Ιερή Συμμαχία των Γκαουλάιτερ και των Κούισλινγκ στον αέρα, ανοίγοντας τον δρόμο για να παραδώσει το Μνημόνιο το πνεύμα.
Τώρα όλοι «διαπραγματεύονται»!
Ο κ. Βενιζέλος που εμφάνιζε το Μνημόνιο (εκτός από προσωπική του «νίκη» αλλά και) ως ιερό τοτέμ αδιαπραγμάτευτο, τώρα προτείνει «6 θέσεις» επαναδιαπραγμάτευσης και σπεύδει στον κ. Ολάντ για να διασφαλίσει το χρίσμα του χρήσιμου διαπραγματευτή,
τη δυνατότητα δηλαδή να προσφέρει μετεκλογικώς στους Δυνατούς Δυνάστες της Δύσης τιςεκδουλεύσεις που τους προσέφερε και προεκλογικώς.
Εκτός απ’ τον κ. Βενιζέλο, τώρα «διαπραγματεύεται» κι ο ΣΕΒ! Ο οποίος, αφού λάθρα υφήρπαξε τον «κατώτατο μισθό», τώρα προσφέρεται να μας τον γυρίσει πίσω – μάλιστα ρεγάλο κι ως δείγμα καλής θέλησης!
Τρίχες! Απλώς ο ΣΕΒ «έλαβε το μήνυμα» του εκλογικού αποτελέσματος, όπως το έλαβαν ηΛαγκάρντ, ο Γιούνκερ, ο Ολάντ κι ένα πλήθος άλλων παραληπτών στη Δύση, με αποτέλεσμα όλοι τώρα να «διαπραγματεύονται».
Αλλά, ποιοι είναι αυτοί που θέλουν πάλι να «διαπραγματευθούν» για μας χωρίς εμάς;
Οι ίδιες λεγεώνες με τα ίδια ψέματα στα λάβαρά τους;
Θα διαπραγματευθεί για μας ο κ. Βενιζέλος με τον ΔΟΛ στη σημαία του και το Mega; Με τον κ.Ράιχενμπαχ και τον κ. Μπόμπολα; Με όλα εκείνα τα παπαγαλάκια που μας έβριζαν για«τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους»;
Με αυτήν τη λεγεώνα θα παραταχθεί ο Μπενύτο στους Φιλίππους; Με τις εντολές τηςΜπούντεσμπανκ που έφερε εις πέρας; με τους μισθούς που περιέκοψε; Με τον Λοβέρδο και τα φάρμακα που φαρμακόλυσε;
Ποιος άλλος, εκτός ίσως απ’ την κυρία Γεννηματά, μπορεί να πιστέψει έστω μια λέξη απ’ όσες (ακατασχέτως) εκστομίζει ο Μπενύτο;
Ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καρατζαφέρης με την πολιτική τους οδήγησαν πολίτες στηναυτοκτονία - τα φαντάσματά τους θα παρατάξουν για να διαπραγματευθούν με την κυρία Μέρκελ;
Αλλοι, λιγότερο ξεδιάντροποι, θα έτρεχαν να βρουν ποτάμι να πνιγούν κι όχι κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να αναβαπτισθούν.
Οχι! Δεν μπορούν πια να εκπροσωπούν την Ελλάδα τα Τάγματα Εφόδου του Ξέρξη - τι θα
παρατάξει ο κ. Σαμαράς για να «επαναδιαπραγματευθεί» κι αυτός απέναντι στον Μπαρόζο; την Ντόρα; – θα
τη στείλει να του αγοράσει τσιγάρα ο Αρχικομισάριος.
Με ποιες σημαίες θα σταθεί στο Δραγατσάνι ο Ιερός Λόχος του; Των Αλαφούζων; του Ψυχάρη; Των«νταβατζήδων» που γελάνε ακόμα με τον κ. Καραμανλή; Των αντιμνημονιακών υποσχέσεων που έδινε ο ίδιος στους Ελληνες και στην πρώτη κόντρα με τους Φράγκους τις έκανε έπεα πτερόεντα κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε με τους Τυράννους μας;
Ποιους θα παρατάξει εναντίον των Τοκογλύφων ο κ. Σαμαράς; τους Πραιτωριανούς του; Τον Αδωνιςπου του τρέχουν τα σάλια για ένα εύκολο εύγε του Σόιμπλε ή τον Τσεκουροφόρο Βάραγγο Βορίδη;(το δικό σου κεφάλι θα πάρει αυτός, Αντώνη, στο πρώτο παράγγελμα) - δεν έχουν
ανάγκη τέτοιο στράτευμα οι Ελληνες. Ποτέ δεν είχαν.
Οι ίδιοι πλέον παρατάσσονται
για να αντιμετωπίσουν εκ νέου τα «εξ εσπερίας νέφη». Το έχω ξαναγράψει και το υποστηρίζω:
το ευγενές και αρχαιότατο καρκατσουλιό του λαού μας είναι που συντάσσεται τώρα για να αντιμετωπίσει τους «πανταχού νικήσαντας», οι άμωμοι
με τα λάθη τους, τους φόβους τους, τις ελπίδες τους, τα «όχι» τους, τον «αέρα» τους, αυτό το ακατάλυτο έλε λεύ, το απρόβλεπτο. Που δείχνει τώρα να φουντώνει - μ’ αρέσουν
αυτές οι φάλαγγες των ψηφοφόρων, καθώς πυκνώνουν με τις σημαίες τους καθαρές από λαμόγια και νταβατζιλίκια, ξυπνάει «ο γίγαντας
τώρα ο λαός». Δεν αποκλείεται και να νικήσει!
Οσο για τους ταπεινούς αυτής της ιστορίας, μεγάλη η δόξα τους, σαν του Αισχύλου η υστεροφημία και όπως την τραγούδησε ο Καβάφης! Δεν ήταν του
Αισχύλου το τρόπαιο «της τραγωδίας ο λόγος ο λαμπρός», αλλά ότι πολέμησε κι αυτός «μέσα στων στρατιωτών τες τάξεις τον σωρό, τον Δάτι και τον Αρταφέρνη»…
ΥΓ.: Επί του (χθεσινού) πιεστηρίου: Πρόβαλε χθες το Mega, σε προφανώς στημένο πλάνο, την τάχα off the record συνομιλία του κ. Βενιζέλου και του αρχηγού των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, με τον πρώτο να ρωτάει τον δεύτερο για «τη γνώμη του για τον Τσίπρα»!!!
Πρωτοφανές!!!
Και άκρως ανοίκειο!!!
Κάτι μουρμούριζε ως απάντηση ο Γερμανός στον Βενιζέλο, δεν κατάλαβα, κι έτσι έμεινα με την απορία, ποιος ήταν το καρφί και ποιος ο ρουφιάνος..!!!
Μα, είναι δυνατόν;! έχουν χάσει κάθε μέτρο; κάθε αξιοπρέπεια;
*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos. gr την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012.
Διαβάστε περισσότερα»

Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ πλανιέται στην Ευρώπη

Γιώργος Δελαστίκ
Πανικό έχει προκαλέσει στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες το απλό ενδεχόμενο να αναδειχθεί πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου. Είναι πιθανότατα η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που ολόκληρη η Ευρώπη ασχολείται με το εάν θα αυξήσει ή όχι τη δύναμή του ένα κόμμα που πήρε μόλις… 16,78% στις εκλογές που έγιναν πριν από είκοσι ημέρες! Μέχρι και στη Σύνοδο του G-8, των οχτώ ισχυρότερων κρατών του κόσμου από οικονομική σκοπιά, κυριάρχησε το θέμα της Ελλάδας!
Δεν είναι, φυσικά, αυτός καθαυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που φοβούνται οι Γερμανοί και οι άλλοι της EE ή οι Αμερικανοί. Μέσα στη θύελλα, όμως, της παγκόσμιας και πρωτίστως ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης θέλουν πάση θυσία να αποτρέψουν την εκλογική νίκη ενός μετριοπαθέστατου αριστερού κόμματος και το σχηματισμό κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά. Κάτι τέτοιο θα αναβίωνε απροσδόκητα την ελκυστικότητα των αριστερών ιδεών, τις οποίες ΗΠΑ και EE θεωρούν ότι ενταφίασαν οριστικά και αμετάκλητα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ευρώπη πριν από είκοσι και πλέον χρόνια.
Ο αδύναμος κρίκος
Η βιαιότατη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνωβν μέσω των επαχθέστατων Μνημονίων που επιβλήθηκαν από τους Γερμανούς, την EE και το ΔΝΤ στην Ελλάδα και οδήγησαν στην πλήρη κατάρρευση των δύο μνημονιακών κομμάτων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την ισχυρή εκλογική δυναμική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, κατέστησαν την Ελλάδα χώρα που αυτή την εποχή βρίσκεται στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Αυτή τη στιγμή διαγράφεται ως απολύτως εφικτή η εκλογική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και ο σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού με αντιμνημονιακή αφετηρία, χωρίς, φυσικά, να είναι βέβαιη μια τέτοια εξέλιξη. Και μόνο, όμως, η αδυναμία αποκλεισμού ενός τέτοιου ενδεχόμενου προκαλεί ταραχή και εκνευρισμό στη Γερμανία, παράνοια στο ελληνικό κατεστημένο και ιδιοτελείς ελπίδες στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Αποδεικνύεται εμπράκτως ότι η πολιτική του Μνημονίου κατέστησε την Ελλάδα αδύναμο κρίκο του συστήματος, με αποτέλεσμα όλοι τώρα να τρέχουν να ελέγξουν την κατάσταση και να οδηγήσουν τις εξελίξεις σε κατεύθυνση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Το Δ’ Ράιχ διατάζει
Εκείνοι που έχασαν εντελώς την ψυχραιμία τους είναι οι Γερμανοί. Χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο που επέτρεψαν να γίνουν οι εκλογές της 6 Μαϊου, πειθόμενοι στις ανοησίες που τους έλεγαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος ότι θα ξεπερνούσαν δήθεν το 50% των ψήφων και τις 200 έδρες, σχηματίζοντας ισχυρή μνημονιακή κυβέρνηση.
Οργισμένοι εναντίον των υποτελών τους πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και θεωρώντας τους παντελώς ανίκανους όχι να πείσουν, αλλά ούτε καν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες ψηφοφόρους ώστε να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο, οι Γερμανοί ανέλαβαν οι… ίδιοι να μας φοβίσουν!
Η Μέρκελ έστειλε την Παρασκευή στην Αθήνα το Γερμανό σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλ ο οποίος έχει εκλεγεί πρόεδρος και με τις ψήφους της Ευρωδεξιάς. Αποστολή του Σουλ ήταν αφενός να πει στον Πρόεδρο της δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, τη «σκέψη» να κάνει η Ελλάδα στις 17 Ιουνίου μαζί με εκλογές κι ένα… δημοψήφισμα για το ευρώ και αφετέρου να απειλήσει ο Σουλτς τους έλληνες πολιτικούς αρχηγούς και τον ελληνικό λαό ότι αν η νέα ελληνική κυβέρνηση δε τηρήσει τους όρους του Μνημονίου που έχει υπογράψει οι Βενιζέλος και Σαμαράς μέσω της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου τότε η EE θα κόψει τα λεφτά του δανείου.
Την ώρα που ο Κάρολος Παπούλιας συναντιόταν με τον Μάρτιν Σουλτς, πήρε τηλέφωνο  τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η ίδια η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, απαιτώντας να γίνει δημοψήφισμα αδιαφορώντας προκλητικά για το γεγονός ότι αυτό είναι αδύνατον βάσει του ελληνικού Συντάγματος να προκηρυχθεί αυτό από υπηρεσιακή κυβέρνηση και, μάλιστα, με διαλυμένη τη Βουλή.
Προτεκτοράτον η Ελλάς
Τη Μέρκελ, φυσικά, δεν την ενδιέφερε να γίνει δημοψήφισμα. Αλλωστε η Γερμανίδα καγκελάριος είχε γίνει έξαλλη με το θλιβερό Γιωργάκη Παπανδρέου, όταν αυτός είχε τολμήσει στις 3 Νοεμβρίου να ψελλίσει κάτι για δημοψήφισμα στη συνάντηση που είχε μαζί της στις Κάννες. Ούτε δύο εβδομάδες δεν επιβίωσε ως πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου μετά τη «σκέψη» του για δημοψήφισμα! Τον καρατόμησαν εν ψυχρώ και τον αντικατέστησαν με τον Λουκά Πα-παδήμο…
Με την ωμή παρέμβασή της και την απαίτηση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, η Μέρκελ ήθελε να κάνει πασίγνωστο σε όλη την Ευρώπη ότι η Γερμανία θεωρεί πλέον τις άλλες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης και της EE… προτεκτοράτα και όχι ισότιμους τυπικά- εταίρους του Βερολίνου.
Νόμιζε επιπλέον η Μέρκελ ότι οι Έλληνες θα παρέλυαν από τρόμο εξαιτίας της γερμανικής παρέμβασης. Μόνο όταν είδαν ακόμη και τους πιο εξευτελισμένους γερμανόδουλους ηγέτες των μνημονιακών κομμάτων να βγαίνουν και να καταδικάζουν την ανάμειξη της καγκελαρίας ως απαράδεκτη συναισθάνθηκαν στο Βερολίνο ότι η στάση τους είχε προκαλέσει την οργή και όχι το φόβο του ελληνικού λαού.
Ξεφτιλίστηκαν οι Γερμαναράδες όταν υποχρεώθηκαν να πάρουν πίσω την αλαζονική απαίτηση της Μέρκελ και να ισχυριστεί ψευδώς ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας ότι δήθεν η Μέρκελ δεν ζήτησε δημοψήφισμα, βάζοντας την ουρά στα σκέλια.
«Ζίγδης» ο Βενιζέλος!
«Μπουρλότο» έβαλαν τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου και στο εσωτερικό στρατόπεδο των μνημονιακών κομμάτων.
Στο ΠΑΣΟΚ, μετά τον εκλογικό όλεθρο που υπέστη πέφτοντας από το 43,92% στο… 13,18%, κηρύχτηκε «βενιζελική δικτατορία»! Για να αποφύγει την άμεση ανατροπή του από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εξαιτίας του αισχίστου εκλογικού αποτελέσματος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος… κατάργησε αυθαιρέτως όλα τα όργανα του κόμματος και απέμεινε μόνο ο πρόεδρος!
Το πιο εκπληκτικό, όμως, είναι ότι κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν αντέδρασε στη μετατροπή του σε «προεδρικό» κόμμα, ενώ τα συνήθως λαλίστατα ΜΜΕ δεν αναφέρονται καθόλου στο θέμα αυτό, συγκαλύπτοντας το ανώμαλο δικτατορικό καθεστώς που εγκαθίδρυσε στο κόμμα του ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πάντως, με τη συμπεριφορά του θύμισε στους παλιότερους το συμπαθή αλλά φαιδρό από ένα σημείο κι έπειτα πολιτικό της Ένωσης Κέντρου Ιωάννη Ζίγδη, το «νεκροθάφτη» του κόμματος του. Παρέλαβε την ΕΔΗΚ με ποσοστό 11,95%, μετά την ήττα της στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1977, και τη διέλυσε, επιτυγχάνοντας στις επόμενες εκλογές του 1981 ποσοστό… 0,4%!
«Επαίτης» ο Σαμαράς
Πρωθυπουργός ή… αποκεφαλισμένος πολιτικά θα βρεθεί ο πρόεδρος της Ν Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, το βράδυ της 17ης Ιουνίου! Η τύχη τον βοηθά προκλητικά. Βάσει του πανάθλιου αποτελέσματος της ΝΔ στις 6 Μαίου, ο Αντώνης Σαμαράς θα είχε ήδη απομακρυνθεί από την ηγεσία του κόμματος, αν δεν προκηρύσσονταν νέες εκλογές.
Με δεδομένη την ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ, ο αποτυχημένος αρχηγός της ΝΔ μπορεί ξαφνικά να γίνει… πρωθυπουργός! Το εγχώριο κατεστημένο και οι ξένοι επικυρίαρχοι δεν έχουν άλλο μνημονιακό κόμμα να στηρίξουν παρά μόνο τη ΝΔ. Θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να την βγάλουν πρώτο κόμμα, ώστε να αποτρέψουν το σχηματισμό κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν το καταφέρουν, ο Αντώνης Σαμο θα γίνει πρωθυπουργός. Αν αποτύχουν και έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαμαρά θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση αμέσως. Ή ουράνια ή στην κόλαση!
Έχοντας επίγνωση του διακυβεύματος ο αρχηγός της ΝΔ έχει απεμπολήσει τα πάντα, παραμερίζοντας κάθε ίχνος ιδεολογικής, πολιτικής ή προσωπικής αξιοπρέπειας. Ικετεύει την Ντόρα Μπακογιάνν γυρίσει στη ΝΔ, δίνοντάς της γη και ύδωρ. Υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες οποιοδήποτε καιροσκόπο ακροδεξιό βουλευτή του ΛΑΟΣ είναι πρόθυμος να αποστατήσει προς τη ΝΔ. Προσπαθεί να αναβιώσει εμφυλιοπολεμικό κλίμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς για να καλύψει τη μετατροπή του σε μνημονιακό όργανο των Γέρμανών.  Κάνει τεράστια ζημιά, αλλά ελπίζει να ανταμειφθεί με την πρωθυπουργία για τη δράση του αυτή. Ίδωμεν…
Πηγή:  -»Επίκαιρα»
Διαβάστε περισσότερα»

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Ευρώ ή δραχμή. Η αλήθεια απλά υπάρχει, το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί.


Γράφει ο Κλεισθένης.
Η κινδυνολογία και η τρομοκρατία στο ζενίθ, άρχισε η προεκλογική περίοδος με επίθεση παραπληροφόρησης του λαού απ' τις λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις (ευρωλιγούρηδες και ευρωλάγνους).
Αντίπαλος η δραχμή, το εθνικό μας νόμισμα που αντιδημοκρατικά και αυθαίρετα η κυβέρνηση του “σωτήρα” εκσυγχρονιστή Σημίτη αντικαταστάθηκε απ' το ευρώ των τοκογλύφων, απ' το ευρώ των νεοφιλελεύθερων, απ' το ευρώ των εκβιαστών του Ελληνικού λαού των ναζιστικών αντιλήψεων. Ο Ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε, δεν έγινα δημοψήφισμα για το αν θέλαμε ή όχι το ευρώ.
Σήμερα επιστρατεύονται οικονομολόγοι, εκπρόσωποι του ΣΕΒ, πολιτικάντηδες και λοιποί “φτωχοί” συγγενείς για να κινδυνολογήσουν κατά της επιστροφής στην δραχμή.
Όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την σημερινή τραγική κατάσταση της οικονομίας τάσσονται υπέρ του ευρώ και πολεμούν με λύσσα την επιστροφή της χώρας στο εθνικό της νόμισμα, την αγαπημένη μας δραχμή.
Θα καταστραφούμε, μας λένε, θα αδειάσουν τα ράφια των σουπερμάρκετ, μας λένε, θα γυρίσουμε στην δεκαετία του '50, μας λένε.
Ψεύδονται ασύστολα, παραπλανούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν.
Το γιατί είναι πλέον γνωστό στους Έλληνες, εξυπηρετούν συμφέροντα που είναι αντίθετα με τα συμφέροντα του λαού.
Υποστηρίζουν ότι οι αριστερές δυνάμεις θέλουν να μας ξαναγυρίσουν στην δραχμή. Μέγα ψεύδος.
Οι δυνάμεις που θέλουν επιστροφή στην δραχμή ανήκουν σε όλο το πολιτικό φάσμα, απλά η διαφοροποίηση των μεν απ' τους δε είναι ο πατριωτισμός.
Κάθε πατριώτης είτε αριστερός είτε κεντρώος είτε δεξιός θέλει το εθνικό μας νόμισμα, εξαιρούνται όσοι κινούνται από αντεθνικά σύνδρομα ή εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εντολέων τους εκπροσώπων της σημερινής ναζιστικών αντιλήψεων Ευρωπαϊκής ελίτ.
Η επιστροφή στην δεκαετία του '50 είναι μέγα ψεύδος.
Ας δούμε τι υπήρχε την δεκαετία του '50 και τι υπάρχει σήμερα.
Στον αγροτικό τομέα, υπήρχαν ένα-δύο τρακτέρ για κάθε χωριό, σήμερα όλοι οι αγρότες ακόμη και αυτοί που έχουν πολύ μικρά αγροτεμάχια έχουν δύο και τρία τρακτέρ. Άρα η αγροτική παραγωγή μπορεί κάλλιστα σε πολύ μικρό χρόνο να πολλαπλασιαστεί.
Στον τουριστικό τομέα, την δεκαετία του '50 υπήρχαν ελάχιστα ξενοδοχεία κι αυτά ήσαν ανοργάνωτα και χαμηλών προδιαγραφών, σήμερα τα νησιά μας και τα άλλα μέρη διακοπών είναι γεμάτα με μεγάλες και σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες που μπορούν κάλλιστα να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες έστω και αν αυξηθούν σε υπέρογκους αριθμούς.
Στις υποδομές, την δεκαετία του '50 δεν υπήρχαν δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, σήμερα το συγκοινωνιακό δίκτυο της χώρας είναι συγκρίσιμο με αυτό των ευρωπαϊκών κρατών, τα λιμάνια μας είναι σύγχρονα με μεγάλη ευχέρεια εξυπηρέτησης των εμπορικών και επιβατηγών πλοίων (οι Κινέζοι που πήραν τον Πειραιά είναι χαζοί;), Το αεροδρόμιο στα Σπάτα είναι υπερσύγχρονο και με δυνατότητα επέκτασης έτσι ώστε να υπερδιπλασιάσει τις αφίξεις και αναχωρήσεις πολλαπλάσιου αριθμού αεροσκαφών.
Στην ενέργεια, το '50 η ΔΕΗ ήταν μία μικρή επιχείρηση με πολύ μικρή δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σήμερα έχει μια πλειάδα σύγχρονων σταθμών παραγωγής με πολλά φράγματα και λιγνιτικές μονάδες και δυνατότητες επέκτασης σε ηλιακά και αιολικά πάρκα. Σήμερα το ηλεκτρικό ρεύμα υπάρχει και στο πιο απομεμακρυσμένο χωριό, μέχρι τις στάνες των κτηνοτρόφων.
Στην ναυτιλία, το '50 και σήμερα ήμασταν και παραμένουμε μέσα στις τρεις πρώτες ναυτιλιακές δυνάμεις στον κόσμο, έχουμε υπερσύγχρονα ναυπηγεία που με σωστή λειτουργία μπορούν να κατασκευάσουν κάθε τύπο πλοίου, εμπορικού ή πολεμικού.
Κτιριακές εγκαταστάσεις, την δεκαετία του '50 υπήρχαν πεπαλαιωμένα κτίρια που προορίζονταν για βιομηχανίες και βιοτεχνίες, στη πορεία υπήρξε μία άνθηση στην κατασκευή σύγχρονων εγκαταστάσεων οι οποίες σήμερα παραμένουν άδειες και αχρησιμοποίητες εξ αιτίας των αλλοπρόσαλλων και ζημιογόνων για την Ελλάδα πολιτικών αποφάσεων της ΕΕ.
Μπορεί κάποιος να απαριθμήσει και χιλιάδες άλλα παραδείγματα που στηρίζουν το ότι η Ελλάδα του σήμερα δεν είναι η Ελλάδα του '50. Συνεπώς έχουμε τις υποδομές, χρειαζόμαστε το δικό μας νόμισμα και με την εφευρετικότητα και την εργατικότητα του λαού μας θα φύγουμε απ' την κρίση που μας έβαλαν αυτοί που σήμερα θέλουν να μας σώσουν.
Η προπαγάνδα που κάνουν οι δυνάμεις των ευρωλιγούρηδων, ευρωλαμόγιων, ευρωλάγνων, ευρωδούλων δεν μας φοβίζει, δεν μας τρομοκρατεί, δεν μας πείθει. Μπορούμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί, αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί, μόνη αναγκαιότητα μία πατριωτική κυβέρνηση που θα κάνει πράξη την απελευθέρωσή μας απ' τα δεσμά του ευρώ και της ΕΕ.
Οι σειρήνες του ευρωμονόδρομου και οι Κασσάνδρες που προσπαθούν να φοβίσουν τον λαό με δήθεν καταστροφή αν γυρίσουμε στην δραχμή δεν θα εισακουστούν, οι πολίτες πλέον έχουν τη δυνατότητα να απομονώσουν όσους μας οδηγούν στην καταστροφή και την κατοχή της Ελλάδας.
Με υγεία και επαγρύπνηση κλείνουμε τ' αυτιά μας στους ψεύτες.
 
 Πηγή: http://ideopigi.blogspot.com/2012/05/blog-post_4602.html#ixzz1v9dUvk8l


Διαβάστε περισσότερα»

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Οι Γερμανοί κάνουν Γιουγκοσλαβία την Ελλάδα και την Ευρώπη


Του Γιώργου Μαλούχου

Οι εκλογές στη Ρηνανία Βεστφαλία ήταν ένα φοβερό χαστούκι για τη Μέρκελ: πήραν τη θέση εσωτερικού «δημοψηφίσματος» για τη σκληρή πολιτική της λιτότητας στο ομόσπονδο αυτό κράτος της χώρας και το κόμμα της υπέστη συντριπτική ήττα. Αυτή η πολιτική που επέβαλε το Βερολίνο στην Ελλάδα, την Ισπανία, την...

Πορτογαλία και την Ιρλανδία, που εξόντωσε τον Σαρκοζί και έκανε τον Ολάντ πρόεδρο στη Γαλλία και που απειλεί την Ιταλία με φοβερές συγκρούσεις, ηττήθηκε μέσα στην ίδια της τη χώρα. Η πολιτική που έχει φέρει την Ευρώπη εκεί που ουδείς μπορούσε να φανταστεί ποτέ ότι αυτή θα φτάσει, αποδοκιμάστηκε σκληρότατα από τους Γερμανούς – όμως, με μία διαφορά: αποδοκιμάστηκε για «χρήση» στο εσωτερικό της Γερμανίας. Γιατί, κατά τα λοιπά, η Μέρκελ απολαμβάνει την υψηλότερη δημοφιλία της καριέρας της, ακριβώς λόγω του τρόπου που χειρίζεται τα ευρωπαικά πράγματα…
Υπάρχουν κάποιοι ακόμα στην Ελλάδα που επιμένουν να μην βλέπουν αυτό που συμβαίνει: ότι η ηγεμονική Γερμανία έχει καταστεί η πηγή όλων αυτών των δεινών. Ο εκπρόσωπος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του κόμματος του Ολάντ, έκανε χθες πολύ σκληρές δηλώσεις για τη Μέρκελ, λέγοντας ότι η Γερμανίδα καγκελάριος πρέπει πλέον «να καταλάβει ότι δεν μπορεί να αποφασίζει μόνη της για τις τύχες της Ευρώπης». Λίγες μόνον ημέρες πριν από την πρώτη συνάντηση Ολαντ Μέρκελ, ο Αμόν είπε ότι «Δεν ψηφίσαμε να υπάρχει μια πρόεδρος της ΕΕ που αποκαλείται κυρία Μέρκελ και η οποία αποφασίζει ηγεμονικά για την τύχη όλων των άλλων… θέλουμε να επαναδιαπραγματευτούμε αυτή τη συνθήκη για να υπάρξει αναγέννηση της οικονομίας μέσω της ανάπτυξης, καθώς η συνθήκη αυτή καθιερώνει τη λιτότητα και οι πολιτικές λιτότητας οδήγησαν την Ελλάδα στην αποτυχία» και ότι «η κρίση διαδίδεται στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, παντού στην Ευρώπη»…«Θα πρέπει να τελειώνουμε με τη λιτότητα, αυτό θα πούμε στην κυρία Μέρκελ»…
Την ίδια στιγμή, το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ, με το δωδεκασέλιδο αφιέρωμά του υπό τον τίτλο «Αντίο Ακρόπολη» και το ευρώ να γίνεται κομμάτια σε ερείπια από ελληνικά κιονόκρανα, αναφέρει τους, κατά τη γνώμη του, λόγους για τους οποίους, όπως εκτιμά, η Ελλάδα πρέπει να φύγει τώρα από το ευρώ… Χαράσσει μια πολιτική επιθετικά εναντίον της Ελλάδας, εκφράζει σαφώς το Βερολίνο και δουλεύει γι αυτό, την ώρα που οι πάντες παραδέχονται πλέον ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα αλλά ακριβώς η πολιτική του Βερολίνου…
Το Βερολίνο, ξεκινώντας από την Ελλάδα, διαλύει την Ευρώπη: μετέτρεψαν τη χώρα μας σε Γιουγκοσλαβία της δεκαετίας του 90 και τη βομβαρδίζουν με οικονομικές βόμβες- για όποιους δεν θυμούνται, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε από το επίμονο «σπρώξιμο» της Γερμανικής πολιτικής: ΝΑΤΟ και Αμερικανοί, ήρθαν πολύ αργότερα… Διαλύουν την Ελλάδα και δεν το κρύβουν, διαλύουν την Ευρώπη και οι πάντες πλέον το βλέπουν και το παραδέχονται. Το κοινό οικοδόμημα τρίζει όσο ποτέ από την πολιτική τους. Οι ίδιοι οι Γερμανοί αποδοκιμάζουν αυτή την πολιτική για τον εαυτό τους, αλλά την επιδοκιμάζουν για όλους τους άλλους.
Κι όμως, εμείς εδώ, με όλα αυτά, αδυνατούμε να συνεννοηθούμε. Αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι μας βάζουν να σφαχτούμε. Αδυνατούμε να συγκροτήσουμε μια πραγματικά εθνική κυβέρνηση, η οποία, πρώτα θα κερδίσει τον απαραίτητο για την Ελλάδα χρόνο και στη συνέχεια θα συγκρουστεί μαζί τους μετωπικά με τη δύναμη που θα της δώσει μια εθνική συνεννόηση και μια κινητοποίηση όλων εκείνων των δυνάμεων που πλέον, σε όλη την Ευρώπη, αμφισβητούν τη γερμανική ηγεμονία.
Η Ελλάδα πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση και να κερδίσει αυτόν τον ένα ή τους δύο μήνες στους οποίους θα αλλάξουν πολλά. Πρέπει να είναι στο παιγνίδι όταν η σύγκρουση με το Βερολίνο γενικευτεί. Πρέπει να έχει μία ισχυρή φωνή που θα της δώσει δύναμη. Δεν πρέπει να αφήσει την πολιτική του Βερολίνου, να μας κάνει Γιουγκοσλαβία… Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Αν καταφέρουμε τώρα να συνεννοηθούμε, έστω και για λίγους μήνες, αυτός ο τόπος μπορεί να σωθεί από τη λαίλαπα.


Πηγή: filologos10.wordpress.com
Διαβάστε περισσότερα»

Για μια άλλη προσέγγιση της πολιτικής χρεοκοπίας

Photo: jonnybaker
του Δημήτρη Μπουραντά 
 
Σε πρόσφατο και προεκλογικό άρθρο μου στο Protagon εκτιμούσα ότι το πιο πιθανό σενάριο για την επόμενη μέρα των εκλογών είναι ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει. Συγκεκριμένα έγραφα: «Θα μπούμε σε μια κατάσταση πολιτικής αστάθειας, αβεβαιότητας και το πιο πιθανόν είναι να έχουμε μια αδύναμη δικομματική κυβέρνηση και μια ισορροπία τρόμου μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών από τη δεξιά μέχρι την αριστερά». Δυστυχώς αυτή η θέση επιβεβαιώθηκε προς το χειρότερο αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι σύντομα θα ξαναδούμε άλλη μια πράξη του δράματος που θα παιχθεί σ’ ένα θέατρο σκιών και με ένα σενάριο τρόμου. Οι πολίτες θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε και να ψηφίσουμε εγκλωβισμένοι στα κατεστημένα πολιτικά κόμματα, τα νέα με παλαιά υλικά και μια πλειάδα ευκαιριακών νέων κομμάτων με κοινό παρανομαστή τη δημαγωγία, το λαϊκισμό, την έλλειψη ειλικρινούς λόγου, την προπαγάνδα, το πολιτικό μάρκενγκ και χωρίς ολοκληρωμένη και πειστική πρόταση εξόδου από την κρίση. Έτσι, τα αποτελέσματα των εκλογών εκφράζουν τη σύγχυση, το κλίμα φόβου, αγανάκτησης και θυμού, τον κατακερματισμό και την απόγνωση της κοινωνίας. Θα αναγκασθούμε να επιλέξουμε κόμματα τα οποία έχουν ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας, που τόσα χρόνια δημιούργησαν ή ανέχθηκαν τον κρατισμό, τη διαφθορά, την σπατάλη, τον καταναλωτισμό, την παραοικονομία, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις την κοινωνική αδικία και ταυτόχρονα έπνιξαν την υγιή επιχειρηματικότητα, την παιδεία, τις επενδύσεις και το ουσιαστικό κοινωνικό κράτος.

Σ΄ αυτή την πορεία, η κύρια ευθύνη ανήκει σε όλους όσους συμμετείχαν στα κόμματα εξουσίας, (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ανεξάρτητα από το αν, όταν βούλιαξε το καράβι πήδησαν από αυτό και δημιούργησαν νέα κόμματα (π.χ. Καμμένου, Κατσέλη). Ταυτόχρονα, όμως, έχουν ευθύνη και τα κόμματα της αριστεράς τα οποία όχι μόνο δεν ενημέρωσαν (και δεν ενημερώνουν) τους πολίτες για τα ουσιαστικά αίτια της πορείας της χώρας προς την καταστροφή που προανέφερα, αλλά ταυτόχρονα μέσω της συμμετοχής τους στο συντεχνιακό και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και των διεκδικήσεων τους συνέβαλλαν σε αυτά. Για τις επόμενες εκλογές τα σενάρια είναι δύο:


Το ένα σενάριο είναι να προκύψει μια βραχύβια συγκυβέρνηση των «μνημονιακών». Το άλλο σενάριο είναι να υπάρξει κυβέρνηση «αντιμνημονιακών», που επίσης θα καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα αλλά μάλλον εκτός Ευρωζώνης. Σ’ αυτό το σενάριο πρέπει να προσθέσουμε ότι η κατάσταση της οικονομίας θα έχει ακόμη χειροτερέψει και οι κίνδυνοι για τη χώρα από το συσχετισμό και τη σύγκρουση συμφερόντων στα πλαίσια της Ευρώπης θα είναι ακόμη υψηλότεροι. Έτσι από μια συγκυβέρνηση «μνημονικών» θα καταντήσουμε μια τριτοκοσμική χώρα μάλλον εντός Ευρωζώνης, ενώ με μια κυβέρνηση «αντιμνημονιακών» μια τριτοκοσμική χώρα μάλλον εκτός Ευρωζώνης. Συνεπώς για μας τους πολίτες είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε για ένα τρίτο σενάριο.


Ν’ αναδείξουμε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που να ενώσει όλους τους πολίτες που πιστεύουν ότι όταν καταρρέει ένα σύστημα πρέπει κάτι νέο να γεννηθεί, το οποίο θα συνενώνει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου, θα μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να εμπνεύσει τους πολίτες μέσω ενός εθνικού οράματος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Θα διαθέτει ένα εθνικό συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο, που από τη μια, με βραχυπρόθεσμα μέτρα, θ’ αντιμετωπίζει τα άμεσα προβλήματα της κοινωνίας (φτώχια, ανεργία, μεταναστευτικό, ασφάλεια, ναρκωτικά κλπ) και από την άλλη με μακροπρόθεσμα, που θα αφορούν σε ριζικές αλλαγές παντού (δημοκρατία, κράτος, οικονομία, παιδεία, δικαιοσύνη κλπ) και θα στοχεύουν στην ανασυγκρότηση της χώρας και στην μετατροπή της σε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα, σε όλους τους τομείς.


*Ο Δημήτρης Μπουραντάς είναι καθηγητής, συγγραφέας και συντονιστής της «Κοινωνίας Αξιών».

 
Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=15063
Διαβάστε περισσότερα»

Φωτοπουλαίοι το πάρτι σας τελείωσε....

Ο συνάδελφος Κωστής Σπυρίδωνος μας απέστειλε το παρακάτω κείμενο το οποίο και δημοσιεύουμε.
Σ' αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε, κάποιοι κύριοι οι οποίοι κατά σύμπτωση είναι και οι ευνομούμενο ι του κομματικού παρασιτικού κράτους της αναξιοκρατίας, συνεχίζουν να αμείβονται με τρεις και τέσσερις χιλιάδες ευρώ το μήνα.

Σωστά μαντέψατε.... είναι οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Αυτοί οι κύριοι, που στη πλειοψηφία τους όλοι γνωρίζουμε πως προσλήφθηκαν, συνεχίζουν και απολαμβάνουν τους καρπούς της συναλλαγής και ψηφοθηρίας.

Δεν θα είχα, πιστέψτε με, κανένα πρόβλημα σαν Έλλην πολίτης αν ισχύσει ο νόμος της μετενέργειας καθώς και οι εφαρμοστικοί νόμοι στη περίπτωση αυτή. Πρόκειται για επιχειρήσεις ιδιωτικού δικαίου και θα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος της αγοράς, ήτοι το συμφέρον των μετόχων. Μετόχων που συμπεριλαμβανόμαστε όλοι μας, μιας και το Δημόσιο κατέχει μεγάλο , ακόμα, ποσοστό. Το κόστος αυτών των επιχειρήσεων μετακυλίεται στους πολίτες της χώρας αυτής.

Οι Διοικήσεις των ΔΕΚΟ αυτών, οι οποίοι ελέγχονται ακόμα από το ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να πράξουν το καθήκον τους και να εφαρμόσουν το νόμο. Πρέπει να γίνει σημαία η συγκεκριμένη κάθαρση. Μιας και θα αποτελέσει οδηγό στην απαλλαγή από τη σήψη που μας οδήγησε εδώ.

Φωτοπουλαίοι το πάρτι σας τελείωσε....
Διαβάστε περισσότερα»

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Συνταγματικό πραξικόπημα;

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Ένα πρωτοφανές παρασκήνιο, με σκοπό τη δημιουργία κυβέρνησης με κάθε τρόπο χωρίς να πάμε σε νέες εκλογές βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες. Το επιχείρημα βεβαίως είναι πως αυτό απαιτεί για μία ακόμη φορά η σωτηρία της πατρίδας. Την σωτηρία της πατρίδας επικαλέστηκαν και όσοι έβαλαν την Ελλάδα στο γύψο πριν από 40 χρόνια, αλλά ας αφήσουμε την Ιστορία όσο διδακτική και να είναι και ας πάμε στα γεγονότα.
Μετά την συνάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας με τον Πάνο Καμμένο, οι προσπάθειες που σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 37) καταβάλλει ο Πρόεδρος για τον σχηματισμό Οικουμενικής Κυβέρνησης, τερματίστηκαν. Το επόμενο στάδιο είναι ο ορισμός μιας κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρείας αποδοχής η οποία θα οδηγήσει σε εκλογές με πρωθυπουργό Πρόεδρο ενός από τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια.
Το βήμα αυτό λοιπόν που με τόση σαφήνεια περιγράφεται στο Σύνταγμα, είναι μετέωρο. Αντί της προκήρυξης εκλογών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαίτησε μία ακόμη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Η λειτουργία αυτή δεν είναι ούτε καν οριακή συνταγματικά, αλλά εκτός του πλαισίου του Συντάγματος και εκθέτει τον ίδιο τον Πρόεδρο γιατί φαίνεται να συμμετέχει και ο ίδιος σε μία μεθόδευση πολύ συγκεκριμένη.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η νέα σύσκεψη των αρχηγών η οποία δεν προβλέπεται, είχε μοναδικό σκοπό τον εγκλωβισμό των δύο κομμάτων της Αριστεράς. Σε αυτή λοιπόν τη σύσκεψη, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (με πρόταση Βενιζέλου), θα ζητούσαν το σχηματισμό μιας κυβέρνησης της Αριστεράς από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, με πρωθυπουργό τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Αν τα κόμματα της Αριστεράς, έκαναν πίσω σε αυτή την πρόταση, τότε θα δημιουργούσαν την εντύπωση ότι δεν θέλουν να κυβερνήσουν και είναι αναξιόπιστα.
Η άρνηση του Αλέξη Τσίπρα να παραβρεθεί στη σύσκεψη αυτή, φαίνεται πως χάλασε το σχεδιασμό. Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο του σχεδίου εγκλωβισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, φαίνεται πως βάζουν σε εφαρμογή, ένα σχέδιο δημιουργίας μιας κυβέρνησης που θα βασίζεται στο τράβηγμα άρθρων του Συντάγματος από τα μαλλιά. Σύμφωνα με το σχέδιο νούμερο 2,τις επόμενες ώρες, Συνταγματολόγοι και κανάλια θα δημιουργήσουν την εικόνα, πως προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση δεν απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία 151 βουλευτών όπως ορίζει το άρθρο 37, αλλά αρκεί πλειοψηφία 120 βουλευτών.
Το Σύνταγμα στο άρθρο 37 προβλέπει την απόλυτη πλειοψηφία, την αρχή της δεδηλωμένης δηλαδή που καθιερώθηκε επί Τρικούπη. Έτσι και μόνο έτσι γίνεται κυβέρνηση. Αν δεν ίσχυε αυτό άλλωστε δεν θα μαγειρεύονταν τόσοι εκλογικοί νόμοι με πριμ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απόλυτη πλειοψηφία εδρών. Η αρχή της δεδηλωμένης και η πλειοψηφία των 151 εδρών, είναι κάτι που μαθαίνει ο μαθητής της δευτέρας Λυκείου.
Το Συνταγματικό Πραξικόπημα που βρίσκεται σε εξέλιξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη Δημοκρατία αλλά και την δικαιολογημένη κοινωνική αντίδραση, θα θέσει απέναντι στο άρθρο 37, το άρθρο 84.Το άρθρο εκείνο δηλαδή που προβλέπει τι γίνεται σε περίπτωση πρόταση μομφής σε κυβέρνηση. Όταν ήδη υπάρχει αλλά για κάποιο λόγο αμφισβητηθεί. Σύμφωνα με το 84, αν υπάρξει πρόταση μομφής, ή η ίδια η κυβέρνηση ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, τότε μπορεί να την πάρει με 120 ψήφους και 60 απουσίες. Αυτό είναι σαφώς διαφορετικό από την επιβεβαίωση εντολής στη Βουλή με 151 ψήφους κατά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Οι ανάγκες λοιπόν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (περιγράφονται πλήρως στη σελίδα 12 του HOT DOC που κυκλοφορεί με το απόρρητο σχέδιό τους) θα βάλει στο μίξερ τα άρθρα του Συντάγματος για να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα τηλεπαράθυρα θα γεμίσουν αναλυτές και Συνταγματολόγους, που στην χειρότερη των περιπτώσεων θα δημιουργήσουν μια εικόνα αμφισβήτησης όσων λέει το άρθρο 37 για να φανεί δικαιολογημένη και μία άλλη «ερμηνεία». Η χρήση των Συνταγματολόγων για παραγωγή βολικών εξελίξεων δεν είναι πρωτοφανής. Η λειτουργία του Παλατιού στην Αποστασία του 65, «νομιμοποιήθηκε» συνταγματικά από τον Συνταγματολόγο Σγουρίτσα και χρόνια αργότερα, Συνταγματολόγοι ερμήνευσαν πως ο Πρόεδρος της Βουλής Ι. Αλευράς ο οποίος εκτελούσε χρέη Προέδρου, είχε δικαίωμα ψήφου για την ανάδειξη του Χρ Σαρτζετάκη ως Προέδρου της Δημοκρατίας στην τρίτη ψηφοφορία (στις δύο προηγούμενες απείχε).
Στην πιο κρίσιμη περίοδο της Ελλάδας, το πολιτικό κατεστημένο που την έφερε σε αυτή την κατάσταση ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωσή του,πατώντας ακόμη και πάνω στο ίδιο το Σύνταγμα. Άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση Παπαδήμου σύμφωνα με τον Προκόπη Παυλόπουλο (συνένευξη ΣΚΑΙ) ήταν Συνταγματική εκτροπή, αλλά για το καλό της χώρας. Καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε το πόσο επικίνδυνη είναι η άποψη που θέλει το Σύνταγμα λάστιχο που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις πολιτικές σκοπιμότητες και τις «καλές» προθέσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ένα μόρφωμα τεχνοκρατών, θα κυβερνήσει για το «καλό» μας, ενώ εμείς ψηφίσαμε για το κακό μας χωρίς να το ξέρουμε.
ΥΓ: Ελπίζω μόνο αυτές οι γραμμές να είναι ο λόγος που θα ματαιωθεί το σχέδιο που υπάρχει ήδη σε εξέλιξη. Το εύχομαι.
ΥΓ 2: Τα σχέδια αυτά είναι εν αγνοία του Κωνσταντόπουλου

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr/?p=20228
Διαβάστε περισσότερα»

Mark Grant: Ο φόβος έχει κυριεύσει την Ελλάδα - Αλλά και η Ευρωζώνη είναι ανάστατη - Σύντομα οι Ευρωπαίοι θα ικετεύουν την Αθήνα να λάβει τη βοήθεια, για να μην αποχωρήσει από το ευρώ και διαλυθούν όλα...



Ένα περίεργο σενάριο για το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωζώνης διατυπώνει ο γνωστός αναλυτής της Wall Street και αρθρογράφος της οικονομικής στήλης "Out of the Box", Mark Grant.
Κατά τον ίδιο, υπό το βάρος του ρευστού πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, την Αθήνα έχει κυριεύσει ο φόβος... για την επόμενη μέρα. 
Πρόκειται για τον φόβο του πολιτικού αδιεξόδου, της ακυβερνησίας... αλλά και τον απόλυτο εφιάλτη, την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Αλλά κατά τον Grant, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που φοβάται... Ανάστατη την ίδια ώρα είναι και η υπόλοιπη Ευρώπη. 
Κόντρα σε όσους υποστηρίζουν πως τυχόν αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν θα σημάνει τον απόλυτο όλεθρο, ο Grant εκφράζει ανησυχίες για την απόλυτη καταστροφή. 
"Η Ευρώπη σύντομα θα αρχίσει να παρακαλά την Ελλάδα να συνεχίσει να δέχεται τα χρήματα της βοήθειας, με κάθε όρο, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ και να διαλυθούν τα πάντα... ", τονίζει χαρακτηριστικά ο Grant.
Και εξηγεί: 
Εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει ή αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, η ΕΚΤ θα καταρρεύσει και θα χρειαστεί μετά βεβαιότητας ανακεφαλαιοποίηση. 
Το ΔΝΤ με τη σειρά του θα δεχθεί σημαντικό οικονομικό πλήγμα, ενώ αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα θα βρεθεί και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ - ΕΙΒ).
Και τότε ο πραγματικός εφιάλτης ξεκινά... προειδοποιεί ο Grant.

Διαβάστε περισσότερα»

Δικομματισμός, τέλος ... Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ


Συγκλονιστικά ήταν τα αποτελέσματα των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής. Κονιορτοποίησαν κυριολεκτικά το επί τεσσαρακονταετία κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης. Κατακρήμνισαν στα πολιτικά Τάρταρα άπαξ διά παντός τον δικομματισμό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ: Από 5.300.000 ψήφους που είχαν πάρει συνολικά τα δύο κόμματα-πυλώνες του συστήματος μόλις προ δυόμισι ετών, στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009, έχασαν τα... 3.300.000 ψήφους και τους απέμειναν μόνο 2.000.000! Το ποσοστό τους αθροιστικά από το 77,4% καταποντίστηκε στο 32%! Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ σημείωσαν τα χειρότερα ποσοστά της ιστορίας τους: στο 13,18% το ΠΑΣΟΚ και στο 18,85% η ΝΔ. Ο δικομματισμός τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα έπειτα από αυτό το αποτέλεσμα.

Το μνημόνιο διέλυσε τον δικομματισμό στην Ελλάδα. Κατά εκατομμύρια εγκατέλειψαν οι ψηφοφόροι τα δύο μνημονιακά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Από τα 3.300.000 ψηφοφόρους που έχασαν, τα 3.000.000 μετακινήθηκαν στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο! Πρόκειται πραγματικά για πολιτική κοσμογονία.

Σάρωσαν τα αντιμνημονιακά κόμματα - ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Αριστεράς και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Πάνου Καμμένου στον χώρο της Δεξιάς, που είχαν κάνει σημαία τους την πάλη κατά του μνημονίου. Πάνω από το 60% των Ελλήνων ψήφισαν αντιμνημονιακά, λέγοντας έτσι και με την ψήφο τους «Οχι» στην ασκούμενη μέχρι τώρα πολιτική από τις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου. Το «Οχι στο μνημόνιο» είναι το αδιαμφισβήτητο μήνυμα αυτών των εκλογών. Αδύνατον να σχηματισθεί σταθερή ή έστω βιώσιμη κυβέρνηση, αν η πολιτική της δεν λαμβάνει ουσιωδώς υπόψη της αυτή τη σφοδρότατη επιθυμία που μόλις εξέφρασε ο ελληνικός λαός.

Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει στις εκλογές του Ιουνίου και μάλιστα με πολύ αυξημένο ποσοστό, αν τελικά οδηγηθούμε στις κάλπες. Δεν πηγάζει η βεβαιότητα αυτή μόνο από το ισχυρότατο ανοδικό ρεύμα του. Εδράζεται και στην αβάσιμα πλέον αλαζονική στάση των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις ελάχιστες ημέρες που κύλησαν μετά τις εκλογές. Ούτε ο Αντώνης Σαμαράς ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδειξαν να συνειδητοποιούν πως μετά την εκλογική συντριβή των κομμάτων τους είναι αδύνατον πλέον να υπαγορεύουν όρους. Αρχηγός κόμματος του 13% ή του 19% είναι φαιδρό να μιλάει σαν να ήταν πρωθυπουργός.

Εντυπωσιακή αδιαφορία επέδειξαν οι δύο αρχηγοί για τη λαϊκή ετυμηγορία. Ούτε μία λέξη δεν είπαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για το ότι ο λαός ψήφισε συντριπτικά κατά του μνημονίου. Ούτε καν μία υποκριτική υπόσχεση δεν έδωσαν ότι έλαβαν το μήνυμα των εκλογών και ότι θα προσαρμόσουν την πολιτική τους κατά τι στις αντιμνημονιακές απαιτήσεις του εκλογικού Σώματος. Καμιά αυτοκριτική για την πολιτική που ακολούθησαν και η οποία απορρίφθηκε τόσο πανηγυρικά από τους ψηφοφόρους. Με τέτοια γραμμή, νέα μείωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περιμένει τα δύο κόμματα τον άλλο μήνα, αν γίνουν πάλι εκλογές, όπως όλα δείχνουν αυτή τη στιγμή.

Ανατροπή, όχι «σταθερότητα» επιθυμούν οι Ελληνες. Ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου που ρημάζει οικονομικά τον λαό και τη χώρα. Σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν επιθυμεί ο λαός μας μια σταθερή μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που θα συνεχίσει την ίδια ολέθρια πολιτική. Αν ήθελε κάτι τέτοιο θα ψήφιζε βεβαίως Σαμαρά και Βενιζέλο, τους οποίους «μαύρισε» με πρωτοφανές μένος και τους αφαίρεσε κάθε πολιτικό κύρος που είχαν πριν από τις εκλογές. Κυβερνητική σταθερότητα βεβαίως και επιθυμούν οι πολίτες, αλλά με κυβέρνηση που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εκατομμυρίων Ελλήνων.

Κρίσιμες, αλλά μεταβατικές και πάλι θα είναι και οι εκλογές του Ιουνίου. Θα παγιώσουν το τέλος του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Θα στείλουν πιθανότατα σπίτι τους κάποιους πολιτικούς αρχηγούς. Μετά τις εκλογές αυτές, όμως, θα αρχίσουν οι ριζικές ανακατατάξεις τόσο στον κεντροαριστερό χώρο όσο και στον κεντροδεξιό. Μετά τις εκλογές θα αναδυθούν τα διάδοχα πολιτικά σχήματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εχουμε να δούμε πολλά, πάρα πολλά.



http://www.ethnos.gr

Διαβάστε περισσότερα»

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Προαπαιτούμενα ελπίδας

Προαπαιτούμενα ελπίδας


του Γιάνη Βαρουφάκη
Την περασμένη Κυριακή, η παράταξη του Μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος. Την Δευτέρα που ακολούθησε άρχισε να προδιαγράφεται μια δεύτερη ήττα: η ήττα της Αντι-μνημονιακής παράταξης. Έτσι είναι. Στον καιρό της Κρίσης είναι πολύ εύκολο να έχουμε μόνο ηττημένους. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό στίβο. (Αυτή δεν ήταν άλλωστε η μοίρα των λαών την δεκαετία του 1930, η οποία ακολούθησε μετά το 2008 της εποχής εκείνης; Μετά το 1929; Τότε δεν ηττήθηκαν μαζί τόσο οι συντηρητικοί-μεν-φιλελεύθεροι-δε αστοί όσο και η Αριστερά;)

Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου
οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)

Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης
θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.

Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία της υπόθεσης: Από την μία ο σεβασμός των όρων του Μνημονίου όχι μόνο δεν ενδείκνυται αλλά είναι ανέφικτος (ακόμα κι όλοι να συμφωνούσαμε σε αυτούς τους όρους – ακόμα κι οι αναρχικοί των Εξαρχείων). Από την άλλη, η εγχώρια χρηματοδότηση των αναπτυξιακών και μεταρρυθμιστικών πολιτικών που είναι προαπαιτούμενο για την ανατροπή της Κρίσης είναι αδύνατη. Άρα, τί κάνουμε; Αν έχω δίκιο, η λύση είναι μία (αν και όχι απλή): Επαναδιαπραγμάτευση εντός του ευρώ. Πως γίνεται αυτό, σας ακούω να ρωτάτε (με δίκαιη απορία), όταν η κα Μέρκελ δεν θέλει να ακούσει κουβέντα; Γιατί να μας ακούσουν; Γιατί να μας αποτείνουν καν τον λόγο; Εύλογο το ερώτημα (το οποίο ετίθετο στον κ. Σαμαρά από τον Μάιο του 2010, όταν υποσχόταν κι εκείνος την επαναδιαπραγμάτευση, χωρίς να δίνει απάντηση).


Η μόνη σοβαρή απάντηση είναι ότι θα μας πάρουν στα σοβαρά μόνον αν θέσουμε την επανδιαπραγμάτευση ως προϋπόθεση για να δεχθούμε την νέα δόση από το EFSF. Από εκεί που μας φοβερίζουν ότι δεν θα μας την δώσουν, να ανακοινώσουμε ήρεμα και νωχελικά (χωρίς να προβούμε σε καμία καταγγελία) ότι επιλέγουμε να μην την πάρουμε όσο το «πρόγραμμα» παραβαίνει τους κανόνες της λογικής και επιμένει σε νέα μέτρα που θα γκρεμίσουν ότι έχει μείνει όρθιο στην κοινωνική οικονομία της χώρας (π.χ. νέες μειώσεις κατώτατων μισθών και συντάξεων).


Βέβαια, για να το πούμε αυτό το «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε», χωρίς η ρήση μας να αποτελεί μπλόφα, είναι απαραίτητο πρώτα να έχουμε κάνει (εντός των ερχόμενων εβδομάδων) ό,τι απαιτείται ώστε το ελληνικό δημόσιο να μπορεί να «αντέξει» στο επόμενο διάστημα (π.χ. έως τον Δεκέμβριο) χωρίς δανεικά, μέσω της εξάλειψης του πρωτογενούς ελλείμματος, τουλάχιστον έως το τέλος του χρόνου. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Ναι, είναι (α) με μια από-πάνω-προς-τα-κάτω συμπίεση μισθών και συντάξεων που αφήνει ανέπαφα τα χαμηλά εισοδήματα και (β) με την δυνατότητα προ-πληρωμής ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος με μεγάλες εκπτώσεις εκ μέρους των φορολογουμένων (αντί για την απίστευτα ανόητη πρόταση της «κινητοποίησης των καταθέσων» που φέρεται να εξήγγειλε μέλος του Σύριζα, σπέρνοντας τον πανικό στους μικρο-καταθέτες).


Στόχος τέτοιων διαπραγματευτικών κινήσεων δεν μπορεί να είναι η αυτόνομη, μαρκοπρόθεσμη ανάπτυξη της χώρας. Στόχος είναι να κρατηθεί η Ελλάδα βραχυπρόθεσμα ζωντανή έως ότου η Ευρώπη, υπό την επιρροή της αλλαγής σκηνικού που επέφερε η νίκη Hollande (καθώς και η καθίζηση των Μνημονικακών κομμάτων στην Ελλάδα), αλλάξει ρώτα. Θα μου πείτε: Κι αν δεν αλλάξει; Σας απαντώ: Δεν υπάρχει πιθανότητα να μην αλλάξει! Ποτέ δεν είναι, βέβαια, σίγουρο ποια θα είναι η νέα ρώτα. Όμως ένα είναι σίγουρο: η σημερινή ρώτα (που συνθλίβει χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία) δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το ζητούμενο είναι να επιβιώσουμε έως τότε, έως ότου το ευρωπαϊκό τοπίο αρχίσει να ξεκαθαρίζει, όσο γίνεται με λιγότερα θύματα. Αυτό είναι το ζητούμενο για την νέα κυβέρνηση. Αυτό είναι το θέμα που θα ήθελα να δω τους πολιτικούς μας αρχηγούς να συζητήσουν στο Προεδρικό Μέγαρο όταν θα έρθει, πολύ σύντομα, η στιγμή της υπό τον κ. Παπούλια σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών. Πρέπει, αντί να βγουν εκτός θέματος και να προσπαθούν να κερδίσουν την μάχη των εντυπώσεων, να συζητήσουν ήρεμα και υπεύθυνα (α) το πως θα ετοιμαστεί η χώρα ώστε να «αντέξει» όσο η άρνησή μας να πάρουμε την επόμενη δόση πυροδοτήσει μια Μεγάλη Ευρωπαϊκή Διαπραγμάτευση, καθώς και (β) ποια θα είναι η δική μας, η ελληνική, τοποθέτηση στην διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης.


Ποια τοποθέτηση πρέπει να επιλέξουμε στον ευρωπαϊκό πεδίο; Επιτρέψτε μου να σας πω τι θα πρότεινα ως ελληνική θέση (όσοι έχετε διαβάσει τις προτάσεις μου
εδώ στο protagon δεν θα ξαφνιαστείτε): Να παρουσιάσουμε στην Ευρώπη μια πρόταση επίλυσης που να ηχεί ρεαλιστική όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ισπανία που καταρρέει σήμερα, για την Ιρλανδία, για την Πορτογαλία, για την Γαλλία της οποίας η σειρά έρχεται κλπ – έτσι ώστε να δημιουργήσουμε ερείσματα μεταξύ της πλειοψηφίας των ευρωπαίων που, πλέον (κι ευτυχώς) κατανοούν πως αυτό που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, πρώτον, δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας και, δεύτερον, δηλητηριάζει (καθώς επεκτείνεται σε) ολόκληρη την Ευρώπη. Βασικές αρχές αυτής της συνολικής λύσης πρέπει να είναι:

(1) Να μην πληρώνει τον λογαριασμό ο γερμανός φορολογούμενος αλλά το κατά Μάαστριχτ δημόσιο χρέος να μετατραπεί σε ευρωπαϊκό χρέος (από την ΕΚΤ) το οποίο θα αποπληρώνουν τα κράτη-μέλη με επιτόκια που θα εξασφαλίσει για αυτά η ΕΚΤ


(2) Να σταματήσουν οι εθνικές κυβερνήσεις να ασχολούνται με τις τράπεζες οι οποίες περνούν σε ευρωπαϊκό έλεγχο (δηλαδή να τις αναλάβει ως προς την επανακεφαλαιοποίηση, έλεγχο και διοίκηση – τουλάχιστον όσες δεχθούν σημαντικά ευρωπαϊκά κεφάλαια – το EFSF)


(3) Να συνεργαστεί η ΕΚΤ με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (εκδίδοντας ομόλογα και η μία και η άλλη) στην εκπόνηση ενός Ευρωπαϊκού Νιου Ντηλ (επενδυτικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη και την εξισορρόπιση της ενδοε-ευρωπαϊκής  ανταγωνιστικότητας)


(4) Δέσμευση των χωρών-μελών, στον βαθμό που ισχύσουν τα πιο πάνω (και εξευρωπαϊστεί μεγάλο μέρος του χρέους, οι επενδύσεις και το τραπεζικό σύστημα), να ισοσκελίζουν μόνιμα τον προϋπολογισμό τους.

 
Επίλογος
Η παράταξη του Μνημονίου ηττήθηκε λοιπόν. Ο Σύριζα ανεδείχθη στον μεγάλο κερδισμένο της περασμένης Κυριακής. Η επιτυχία αυτή σήμερα κινδυνεύει καθώς ο Σύριζα βρίσκεται εκατοστά από το να κάνει το μεγαλύτερο δώρο στους φιλο-Μνημονιακούς του αντιπάλους προσπαθώντας να κρατά ικανοποιημένους τόσο τις συνιστώσες που κρίνουν ότι η λύση θα δοθεί μέσα στο ευρώ όσο και στις συνιστώσες (και τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις εκτός του Σύριζα) που προκρίνουν την έξοδο από το ευρώ. Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει με ποιον από τους δύο θα πάει. Και με τους δύο δεν γίνεται. Αν προσπαθήσει να πετύχει την ενότητα της Αριστεράς μη ξεκαθαρίζοντας την θέση του επ΄αυτού, ο Σύριζα να χάσει το τραίνο της ιστορίας, η Αριστερά θα καταβαραθρωθεί (άλλη μια φορά) και η χώρα θα πέσει θύμα ενός θηριώδους λάθους (το οποίο θα προστεθεί στο κτηνώδες λάθος του Μνημονίου).
Μπορεί να έχω άδικο όταν φωνάζω, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ότι «λύση εκτός του ευρώ» θα φέρει μια μεταμοντέρνα δεκαετία του ’30 στην Ευρώπη και στον κόσμο. Μπορεί συνάδελφοί μου, όπως ο Λαπαβίτσας ή ο Ρουμπίνι, να έχουν δίκιο όταν λένε ότι το μέλλον της χώρας προδιαγράφεται λαμπρότερο εκτός του ευρώ. Όμως, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η ηγεσία του Σύριζα πρέπει να αποφασίσει ποια από τις δύο σχολές σκέψεις έχει δίκιο και ποια όχι. Μένουν ώρες, ούτε καν μέρες, για να το πράξει. Η Ιστορία μπορεί να είναι διατεθειμένη να περιμένει μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο, ώστε να ξεκαθαρίσεουν τα πράγματα. Ολιγωρία όμως όσον αφορά το αν η λύση θα γίνει μέσα από ενδο-ευρωζωνική διαπραγμάτευση ή μέσα από μια «ηρωική» έξοδο, δεν θα ανεχθεί.

Παράρτημα: Τα πέντε σημεία της πρότασης του Σύριζα

Καθώς ο κερδισμένος των εκλογών ήταν ο Σύριζα και, δεδομένου ότι στο προηγούμενο άρθρο μου (λίγο πριν τις εκλογές) υποστήριξα την ουσιαστική στήριξη του Σύριζα, νομίζω ότι δικαιούμαι να ρίξω μια κριτική ματιά στα πέντε σημεία που προέθεσε ο κ. Τρίπρας ως ελάχιστο πλαίσιο συμφωνίας με τα άλλα κόμματα για σχηματισμό κυβέρνησης. Τα παίρνω ένα-ένα, προσθέτω σύντομο σχόλιο στο καθένα και, τέλος, λαμβάνω το θάρρος να τα ξανα-γράψω όπως θα τα ήθελα:

1. Άμεση ακύρωση εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου και ειδικότερα εκείνων για μειώσεις μισθών και συντάξεων που προγραμματίζονται για τους επόμενους μήνες


Σχόλιο: Δ
εν υπήρχε κανείς λόγος να ζητηθεί από κανέναν να στείλει ακυρωτικά γράμματα στις Βρυξέλλες. Όπως το EFSF την τελευταία στιγμή ανακοινώνει ότι τελικά θα εκταμιεύσει λιγότερα χρήματα από τα συμφωνημένα (με την Αθήνα) εκ μέρους της Ελλάδας, έτσι κι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να κινηθεί κατά το δοκούν αρνούμενη να μειώσει μισθούς και συντάξεις στα επίπεδα που είχε συμφωνήσει με την τρόικα η κυβέρνηση Παπαδήμου.

Εναλλακτική διατύπωση:
Η νέα κυβέρνηση θα εφαρμόζει πολιτικές μισθών και συντάξεων ανάλογα με το πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας, το οποίο θα παραχθεί μέσα από μια από-πάνω-προς-τα-κάτω συμπίεση για όσο χρόνο χρειάζεται ώστε να βρεθεί η Συνολική Λύση στην Κρίση που η ΕΕ υποσχέθηκε από τον Μάρτιο του 2011 χωρίς να την έχει εκπονήσει.

2. Ακύρωση των νόμων που καταργούν τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές συμβάσεις


Σχόλιο:
Συμφωνώ απολύτως. Μόνο που θα το διατύπωνα διαφορετικά, με τρόπο που να αναδεικνύει το σημαντικό πρόβλημα στην αγορά εργασίας το οποίο προκύπτει από το πολύ μεγάλο εργασιακό κόστος σε σχέση με τον μισθολογικό κόστος (λόγω μη ανταποδοτικών εισφορών)

Εναλλακτική διατύπωση:
Η νέα κυβέρνηση θα ακυρώσει μέτρα τα οποία, λανθασμένα, λαμβάνουν ως δεδομένο ότι η προσφορά εργασίας είναι αντιστρόφως ανάλογη του μισθού αλλά, παράλληλα, θα λάβει υπ’ όψη τις στρεβλώσεις που δημιουργούν οι υψηλές, και άνευ ανταποδοτικότητας στους εργαζόμενους, εισφορές.

3. Καθιέρωση της απλής αναλογικής στον εκλογικό νόμο και κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών


Σχόλιο:
Προφανώς και συμφωνώ. Οι 50 βουλευτές που πήρε ως μπόνους η ΝΔ σε αυτές τις εκλογές αποτελούν παραβίαση βασικών δημοκρατικών αρχών. Όμως δεν τα έθετα αυτό τον όρο σε αυτή την χρονική στιγμή. Θα ανέφερα την θέση αυτή αλλά όχι ως όρο συνεργασίας. Σήμερα, προέχουν άλλα ζητήματα.

4. Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα που έχει λάβει έως σήμερα 200 δισ. από την κυβέρνηση και άμεση δημοσιοποίηση της έκθεσης της Black Rock για την κατάσταση των τραπεζών


Σχόλιο:
Η διαφωνία  μου εδώ είναι κάθετη. Δημόσιος έλεγχος από ένα πτωχευμένο δημόσιο το οποίο παράλληλα θέλει να διαπραγματευτεί στην Ευρώπη (κάτι που, όπως έγραψα παραπάνω, έχει ελπίδες μόνο εφόσον αρνηθούμε κι άλλες δόσεις) δεν γίνεται. Τελεία και παύλα. Εκτός κι αν ο Σύριζα σκέφτεται σοβαρά την επιστροφή στην δραχμή και την δήμευση των καταθέσεων – κάτι που δεν θέλω καν να το σκεφτώ (γιατί αν το σκεφτώ θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη για το προηγούμενο άρθρο μου).
Εναλλακτική διατύπωση: Η νέα κυβέρνηση ζητά από το EFSF την απ’ ευθείας επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (με κεφάλαια του EFSF) και με κοινές μετοχές που θα = περάσουν στο ίδιο το EFSF, με νέες διοικήσεις να διορίζονται απ’ ευθείας από την ΕΕ, το EFSF και την ΕΒΑ (European Banking Authority) – βλ εδώ για την άποψη αυτή.

5. Δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου (ΕΛΕ), διερεύνηση του επαχθούς χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή του και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης


Σχόλιο:
Δεν σας κρύβω ότι ένιωσα βαθιά στενοχώρια όταν διάβασα αυτές τις γραμμές. Εξ αρχής είχα δηλώσει ότι καμία ΕΛΕ δεν μπορεί να απαντήσει τα ίδια της τα ερωτήματα. Τώρα μάλιστα που, μετά το Μνημίνιο 2-PSI, το χρέος έχει ουσιασιστικά μετακυλίσει στους ώμους της τρόικα, σχεδόν κανείς από τους αρχικούς μας δανειστές δεν εξακολουθεί να παραμένει δανειστής μας. Άρα, ποιος ο λόγος, πέραν του να χαιδευτούν κάποια αυτιά κάποιων συνιστωσών; Αφήστε που η «κενότητα» της πρόταση για ΕΛΕ έρχεται να επισκιάσει την σημαντική φράση «διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης» (που βέβαια δεν μου αρέσει καθόλου, καθώς μου θυμίζει την «δίκαιη και βιώσιμη λύση του... Κυπριακού»).
Εναλλακτική διατύπωση: Η νέα κυβέρνηση θα θέσει στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής ζήτημα εκπόνησης ενιαίας λύσης για την κρίση στο Ευρώ που να μην προσποιείται πως η «ελληνική κρίση», η «ιρλανδική κρίση», η «ισπανική κρίση» κλπ μπορούν να μελετηθούν, να κατανοηθούν και να επιλυθούν ως εάν να ήταν ανεξάρτητες η μία από την άλλη.

Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15079
Διαβάστε περισσότερα»

Έρχεται... η νέα αντίληψη της οικουμενικότητας.

Ετοιμάζεται στο παρασκήνιο η νέα απόδοση της λέξης οικουμενικότητα.

Από το σύνολο, την οικουμένη, αφαιρούμε όσους δεν συμφωνούν μαζί μας και δημιουργούμε πλέον μια οικουμενική κυβέρνηση... στα μέτρα μας.

Κοινό χαρακτηριστικό των νεο-οικουμενιστών; Η εξαπάτηση του Λαού, η ασυνέχεια, η αναντιστοιχία λόγων και έργων.

Η συνέχεια στις επόμενες ημέρες από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές.




Διαβάστε περισσότερα»

ΑΠΟΝ ΤΟ ΠΑΡΩΝ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ…

 

Του ΣΤΑΘΗ*
Σήμερα λέω να πάω Πέραμα. Να δω από ποια σπίτια έφυγε η Αριστερά και μπήκε η Χρυσή Αυγή.
Λέω να πάω να βρω τον φίλο μου τον Μιχάλη, να πιούμε ένα ουζάκι και να τα πούμε λίγο.
Πού την πατήσαμε και τεθήκαμε εκ ποδών.
Θέλω να πάω να βρω το 11,5% που ψήφισε Χρυσή Αυγή και να του ζητήσω συγγνώμη. Που, όταν υπήρχε άρρωστος στο σπίτι δεν πήγα να τον δω κι όταν έλειψε το πιάτο απ’ το τραπέζι δεν πήγα με ένα κιλό ψωμί και λίγα μακαρόνια δανεικά
και για τη δική μου ανάγκη, όταν έρθει η ώρα.
Δεν κάπνισα απ’ το πικρό τσιγάρο του άνεργου, ξεχάστηκα. Κι ύστερα ξέκοψα. Κι όμως ήξερα. Άκουσα για το παιδί που λιποθύμησε
στο σχολείο απ’ την πείνα.
Ήξερα για το 80% των ανέργων στις σιδηροδουλειές. Μαζί τους βεβαίως ένιωθα και αλληλέγγυος! Τι διάολο; αριστερός είμαι. Μαζί τους θα ήμουν, όχι με τα αφεντικά. Κι έτσι
ήσυχος έμενα και με ήσυχη τη συνείδησή μου.
Και δεν πήγα. Δεν ήρθα.
Κι όταν ήρθα, τον ήλιο χάρηκα και το ουζάκι, την παρέα των φίλων, όχι την πίκρα των ανέργων, την οργήτων απόκληρων. Το «εργατικό
περιβάλλον» απήλαυσα, «αυτό μου πάει», ζεστά – ζεστά μονολόγησα. Κι έφυγα ξανά, πίσω στα γνωστά, στον καθημερινό δικό μου αγώνα,
θεωρώντας αυτονόητο ότι ο παρίας απ’ το μαύρο Πέραμα τον νιώθει αυτόν τον αγώνα, τον έχει κι αυτός για δικόν του. Συγγνώμην, έσφαλα.
Δεν κατάλαβα τη μοναξιά σου.
Κι αν τώρα γυρίσω και ταπεινός σου χτυπήσω την πόρτα, για υποκριτή θα με πάρεις
κι αντί ταπεινόςταπεινωμένος θα μείνω.
Ίσως και να πρέπει.
Δεν λύνονται όλα με ένα «συγγνώμη», ούτε η αυτοκριτική μου όσο δεν ακούω την κριτική σου έχει κάποιαν αξία.
Αν γυρίσω στο Πέραμα, θα γυρίσω για να μείνω.
Αν ανήκω στο Πέραμα, όπου και να μένω, εσύ πρέπει να ξέρεις ότι ανήκω στο Πέραμα. Κι όταν
έρθεις εσύ και μου χτυπήσεις την πόρτα, όταν σου ανοίξω, Πέραμα να δεις μέσα στο σπίτι μου, αλλιώς να μην μπεις, ν’ αποστρέψεις το πρόσωπο.
Όλα αυτά σ’ τα λέω εκ των υστέρων κι επειδή ψήφισες Χρυσή Αυγή, ενώ έπρεπε να σ’ τα έλεγα εκ των προτέρων κι εσύ να ξέρεις ότι είμαι πάντα εκεί.
Δεν ξέρω πώς να κλείσω το γράμμα μου, ξέρω όμως ότι δεν με πιστεύεις. Ακόμα κι αν για χρόνια μετσεκάρεις, πάντα θα αμφιβάλλεις.
Καλά θα κάνεις να αμφιβάλλεις.
Όχι μόνον γιατί κλονίσθηκε ο δεσμός μας, αλλά γιατί η αμφιβολία κρατάει τις αναζητήσεις μας ζωντανές. Και ο Μαρξ στην προμετωπίδα του «Κεφαλαίου» αυτό το αρχαιοελληνικό τσιτάτο έχει βάλει:«περί όλων αμφιβάλλειν» - αλλά, ξανάρχισα τα ίδια. Διανοουμενιές.
Κάποτε βέβαια όλα αυτά τα έβρισκες μεν «παραξενιές», αλλά τα ανεχόσουν αγαπησιάρικα, τώρα σεθυμώνουν.
Το χέρι που κάποτε ύψωνες σφιγμένο σε γροθιά, ελπίζω σύντομα να μου το δώσεις πάλι απλωμένο σε σφιχτή χειραψία, εγκάρδια.
Στα διπλανά σου σπίτια, οι φίλοι σου, ψηφίζουν ακόμα το Δίκιο, το Καλό και το Ωραίο - μη χαθούμε.
Φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι, κανείς μας δεν θα ποτίσει τον άλλον όξος και χολή.
Μπορεί να έφυγαν μέρες, αλλά έρχονται άλλες.
Και θα γίνουν δικές μας, με δουλειά, με αγώνα. Κι όλο και λιγότερα λάθη. Δικά μου και δικά σου…
Ας μείνει λοιπόν το γράμμα αυτό αμήχανο και λειψό. Χωρίς «ηθικό δίδαγμα». Έχεις πολλά ακόμα να μου πεις. Ίσως και για πολύ καιρό.
Θα σε ακούσω. Θα σε ακούω…

Πηγή: http://seisaxthia.wordpress.com
Διαβάστε περισσότερα»

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Δεν καταλάβανε απολύτως τίποτα



Οι εκλογές τελείωσαν, τα αποτελέσματα οριστικοποιήθηκαν.
Ο λαός θα περίμενε φυσικά πως τα δύο  κόμματα εξουσίας του παρελθόντος θα είχαν πάρει το μήνυμα, κατά την προσφιλή τους έκφραση.
Βλέπουμε στα γνωστά μέσα παραπληροφόρησης το ύφος τους,  που αντικατοπτρίζει τη σκέψη τους. Υπεροψία, αυτοκρατορική συμπεριφορά, σαν να μην υπήρξε ουδέποτε η 6η του Μάη, σαν να μην έγινε απολύτως τίποτα. Συνεχίζουν να υποστηρίζουν με μανία το μνημόνιο, συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για την χώρα μας, συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως έχουν το αλάθητο, συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως η χώρα έχει "ειδικό σκοπό" την εξυπηρέτηση των τοκογλύφων τραπεζιτών.
Τίποτα δεν κατάλαβαν. Ίσως όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ίσως τους φέρει ακόμη πιο κοντά στον πολιτικό αφανισμό τους.
Η πόρτα του κλουβιού μας άνοιξε, λίγο θέλει ο Λαός μας να ξαναπετάξει, λίγο ακόμη θέλει να σβήσει τους δύο εργολαβικούς κυβερνήτες της Μεταπολίτευσης, λίγο θέλει να επιλέξει ένα δρόμο διαφορετικό,  φιλικό για τον  ίδιο.

 


Δημοσιεύεται επίσης στη σελίδα sas-eforiakon.gr.
Διαβάστε περισσότερα»

Κατέρρευσε ο δικομματισμός

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Πολιτική κοσμογονία συνιστούν τα αποτελέσματα των χθεσινών πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Σηματοδότησαν όντως την παταγώδη και οριστική κατάρρευση του μεταπολιτευτικού δικομματικού σκηνικού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως αναμενόταν μετά βεβαιότητας. Ομολογουμένως όμως υπερέβη τους χειρότερους εφιάλτες των ηγεσιών των δύο κομμάτων – πυλώνων του πολιτικού συστήματος η εφιαλτική καταβαράθρωσή τους. Ποιος μπορούσε άραγε να φανταστεί την «πρώτη» ΝΔ με ποσοστό κάτω του 20%, όπως ήταν την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, και το ΠΑΣΟΚ κάτω του 14%;
Βάζουμε τη λέξη πρώτη σε εισαγωγικά αναφορικά με τη ΝΔ όχι βεβαίως επειδή αμφισβητούμε την πρωτιά της, αλλά επειδή το διαγραφόμενο ποσοστό της, γύρω στο 19%, είναι κατά 15 εκατοστιαίες μονάδες… μικρότερο από το χειρότερο αποτέλεσμα που είχε ποτέ σημειώσει στα σχεδόν σαράντα χρόνια της ιστορίας της και ήταν το 33,5% υπό την ηγεσία του Κώστα Καραμανλή στις εκλογές του 2009!Ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές με σύνθημα την… αυτοδυναμία (!!!) του κόμματός του, το οδήγησε στην πραγματικότητα στην καταστροφή με την πολιτική κωλοτούμπα που έκανε, εγκαταλείποντας την αντιμνημονιακή γραμμή και περνώντας στο μνημονιακό στρατόπεδο.
Η θέση του ίδιου του αρχηγού της ΝΔ κατέστη πλέον άκρως επισφαλής και δεν μπορεί καθόλου να αποκλειστεί η καρατόμησή του σύντομα από τους επίδοξους δελφίνους, σε μια προσπάθεια επανασυσπείρωσης της Δεξιάς. Αν όμως η ΝΔ ψυχορραγεί πολιτικά στην εντατική μετά τη συντριπτική ήττα της, η πανωλεθρία την οποία υπέστη το ΠΑΣΟΚ ως πρωτεργάτης επιβολής του μνημονίου εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού και υπαγωγής της χώρας σε ξένους επικυρίαρχους οδηγεί το κόμμα αυτό στα πρόθυρα της διάλυσης!
Ενα κόμμα που από το 44% που είχε πριν δυόμισι χρόνια πέφτει στο 14%, είναι ένα κόμμα που είναι εντελώς αδύνατον να αναταχθεί και να ξαναγίνει μεγάλο.
Είναι εξόφθαλμο ότι ολοκλήρωσε τον ιστορικό του κύκλο και πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο κομματικό μόρφωμα, το οποίο και θα κληθεί να εκφράσει την κεντροαριστερή παράταξη του 21ου αιώνα, του 2012.
Ενα άλλο κόμμα ίσως κατορθώσει σταδιακά να απορροφήσει τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡκαι να διεκδικήσει τον επαναπατρισμό ικανού μέρους των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά όμως είναι ζητήματα του μέλλοντος και δεν θα τα αποφασίσουν οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές, αλλά τα στελέχη και τα μέλη του τμήματος του ΠΑΣΟΚ που απέμεινε, όπως είναι αυτονόητο.
Δεν υπάρχει Ελληνας βεβαίως που να μην έχει κατανοήσει ότι ο θριαμβευτής των εκλογών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αναδείχθηκε σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη της αντιμνημονιακής ειρηνικής «εκλογικής εξέγερσης» των Ελλήνων και εξέφρασε πιστότερα από οποιονδήποτε άλλον το πνεύμα που επικρατεί στη χώρα.
Η ανάθεση διερευνητικής εντολής σχηματισμού κυβέρνησης σε ηγέτη κόμματος της Αριστεράς, έστω και αν αποτύχει, έχει υψηλότατο πολιτικό συμβολισμό. Το πρωτοφανές δε γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα, πάνω από το ΠΑΣΟΚ, έχει τεράστια πολιτική σημασία. Ενισχύει εξαιρετικά το ηθικό των οπαδών και ψηφοφόρων της Αριστεράς και αντικειμενικά σπάει ταμπού, τα οποία καθιστούν σαφώς δυσκολότερη στο μέλλον τη χειραγώγησή τους από τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα.
Δευτερεύουσας βεβαίως σημασίας για τον ελληνικό λαό συνολικά, αλλά πολύ σημαντικό για τον κόσμο της Αριστεράς είναι και το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς πέρασε το ΚΚΕ, πράγμα που ήταν μέχρι τώρα αδιανόητο, αλλά και επικράτησε σαρωτικά στην ενδοαριστερή αναμέτρηση, παίρνοντας σχεδόν διπλάσιο ποσοστό! Η εξέλιξη αυτή θα προκαλέσει σοβαρότατες ανακατατάξεις και ενδεχομένως πολλαπλές κρίσεις στον χώρο της Αριστεράς.
Σοβαρότατη εξέλιξη ήταν βεβαίως και η απόσπαση από τους Ανεξάρτητους Ελληνες ποσοστού περισσότερου από του μισού της ΝΔ! Αυτό σημαίνει ότι καμιά ανασύνταξη του χώρου της Δεξιάς δεν μπορεί πλέον να γίνει χωρίς να υπεισέλθει σοβαρή αντιμνημονιακή παράμετρος στη νέα φυσιογνωμία της.
Αττική
Κατατροπώθηκαν τα δύο κόμματα
Απίστευτες διαστάσεις προσέλαβε ο εκλογικός καταποντισμός τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ στην Αθήνα, στον Πειραιά και στην υπόλοιπη Αττική, όπου και είναι ιδιαιτέρως επώδυνες οι επιπτώσεις της πολιτικής του Μνημονίου. Παρόλο που την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν υπήρχαν ακόμη τα αποτελέσματα πολλών εκατοντάδων εκλογικών τμημάτων της Αττικής, το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ κυμαινόταν μετά βίας γύρω στο 10% και της ΝΔ δεν ξεπερνούσε το 12% έως 13%! Πάνω από το… 75% (!) δηλαδή των ψηφοφόρων της Αττικής είχαν ψηφίσει κατά των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης. Πρόκειται για πολιτικότεκτονικό σεισμό που δεν τους αφήνει κανένα περιθώριο διακυβέρνησης. Δεν κυβερνάται η Ελλάδα με όλον σχεδόν τον πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας ενάντιο στην κυβέρνηση!

*Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ την Δευτέρα 7 Μαϊου 2012


Διαβάστε περισσότερα»